Andorra > De Madriu-Claror-Perafita vallei

Als ik s morgens rond half tien het hotel uit loop voor de eerste wandeltocht, staat de bus al te wachten. De buschauffeur is in discussie met twee verkeersregelaars. Hij mag niet voor het hotel parkeren met de bus. Snel stap ik in zodat we kunnen vertrekken. Met de bus rijd ik terug in de richting van de hoofdstad Andorra la Vella. Net voor de hoofdstad slaat de buschauffeur linksaf richting Madriu-Claror-Perafita vallei.

Andorra - Het startpunt van de wandeling voor de tweede dag

Bij het kleine plaatsje Sant Miquel d'Engolasters begint het wandelpad. Ik stap uit en ga een stuk volgen van het langeafstandspad GR7. Het pad is gemarkeerd met de wit- rode tekens. Het natuurgebied Madriu-Claror-Perafita vallei wordt beschermd door de Unesco. Het gebied is gevormd door gletsjers en er zijn nog oude Romeinse restanten gevonden. Als ik het met rotsstenen geplaveide pad omhoog loop, betwijfel ik of dit pad ook door de Romeinen is aangelegd. Romeinse wegen zijn vaak breder van opzet om ook paard-en-wagen over te kunnen vervoeren. Het pad loopt gestaag omhoog. Al snel maak ik hoogte. Ik zie het dorpje Sant Miquel d'Engolasters in het dal kleiner en kleiner worden. Het is vandaag prachtig weer. De strak blauwe lucht steekt mooi af boven de groen beboste bergen. Ik loop in de beschutting van de bomen verder omhoog. Na zo'n anderhalf uur klimmen, wordt het pad vlakker. Ook loopt het pad niet meer over de rotsblokken, hierdoor heb ik meer tijd om rond te kijken zonder te struikelen. Tegen lunchtijd arriveer ik bij een refugio.

Andorra - Even pauzeren langs de route

Een stenen huis midden in de vallei. Bij de waterbron vul ik mijn waterfles. Door het warme weer heb ik al veel water gedronken. Ik ga zitten bij de veranda en open het lunchpakket. Vanmorgen kon ik een lunchpakket kopen in de supermarkt of ik kon een pakket bestellen bij het hotel. Ik heb voor het laatste gekozen. In de folie zit een heerlijke sandwich met tonijn en ansjovis. Een prima keuze. Na de lunchpauze loop ik een klein stukje terug om bij de kruising rechtsaf te slaan. Ik volg de Cami al llac d'Engolasters naar het gelijknamige meer. De route loopt langs een bergwand en een steile afgrond. Door de vele rotslawines loopt het pad ook over de rotsblokken. Gelukkig is de route dalend waardoor het makkelijk loopt. Net voor een tunneltje door de berg, is aan de linkerzijde een uitkijkpunt. Ik klim de trap op en vanaf het platform heb ik een wijds uitzicht over Andorra la Vella. De hoofdstad ligt in de diepte ingeklemd tussen de bergen. Vanaf deze positie is goed te zien dat de stad niet verder uit kan breiden. Dit verklaart de toenemende hoogbouw in de stad. ik klim het platform weer af en vervolg mijn route. Naarmate ik dichter bij het meer van Engolasters kom, wordt het pad beter en beter.

Andorra - Uitzicht op de hoofdstad Andorra la Vella

Het laatste stuk is zelfs twee meter breed en voorzien van een houten reling. Hier komen duidelijk veel dagjesmensen. Het verrast mij niet dat bij de parkeerplaats bij het meer veel auto's geparkeerd staan van recreanten. Voor mij is dit het eindpunt van de wandeling. Het is half vier. Een mooie tijd om op een terras een glas bier te bestellen. Voldaan kijk ik terug op een prachtige wandeling. Voordat ik terug ga naar het hotel, bezoek nog een klein oud kerkje langs de kant van de weg. de caretaker van de Església de Sant Miquel d'Engolasters vertelt over het uit steen opgetrokken bouwwerk en de 17 meter hoge toren. Hij legt ook uit dat de fresco's binnen ooit verwijderd zijn. De huidige schilderingen zijn replica's. Ik bedank hem voor de uitleg. Met de bus rijd ik in ongeveer een half uurtje terug naar Soldeu. 's Avonds eet ik vispaella en gazpacho (koude soep) in een restaurant aan de doorgaande weg van Soldeu.