Andorra > Van Ransol naar Canillo

Bij het ontbijt ontmoet ik de reisgenoten weer. Iedereen heeft de eerste dag goed doorstaan. Een enkeling heeft wat kleine blaartjes. Om half tien komt de bus voorrijden. Hij brengt mij in de richting van Ransol. Bij het begin van het bergpad richting Vall del Riu start de wandeling. Het smalle pad gaat direct flink omhoog. In een langzaam tempo loop ik omhoog. Het uitzicht over de vallei is prachtig. In de verte zie ik Soldeu liggen. Ik verbaas me er over hoe snel ik hoogte maak. Bij een open weide, na zo'n half uur lopen, stelt Bert voor om een nieuwe route te proberen. Normaliter daalt hij met reisgroepen hier af om verderop weer te klimmen. De alternatieve route stijgt eerst flink om daarna naar hetzelfde punt af te dalen. Iedereen is wel in voor een uitdaging. Het pad loopt zigzaggend tegen de berghelling.

Andorra - Prachtige bloemen op de berghellingen

Door de rotsachtige ondergrond moet ik soms goed kijken waar ik mijn voeten zet. Als ik boven ben gekomen zie ik de refugio al liggen. Dit is de beoogde lunchplek. Het is pas half twaalf als ik bij de refugio arriveer. Omdat het nog wat vroeg is voor de lunch loop ik door naar de waterval even verderop via een smal geitenpaadje. Bomen hangen over het pad. Voorzichtig passeer ik de overhangende takken. Bij de waterval laat ik mij op een steen neerzakken. Ik pak nu mijn lunchpakket en geniet van deze uitstekende locatie. Ook vandaag is het prachtig weer. Ik zie geen enkel wolkje aan de hemel. Doordat ik vandaag een stuk hoger wandel in vergelijking met gisteren, is de temperatuur lager. Prima weer om te wandelen. Vanaf de waterval loop ik weer een stukje terug naar de refugio. Hiervandaan daal ik de vallei in. In de verte zie ik het einddoel Canillo al liggen. Ik loop over de met bloemen bedekte weiden. Hoe lager ik kom hoe warmer het wordt. Ik schat dat het vandaag warmer is dan gisteren. Bij het gehucht L'Armiana kom ik bij een asfaltweg. Ik moet deze haarspeldbochten weg enkele bochten volgen om weer bij een wandelpad te komen. Dit pad leidt steil en vol kleine kiezelsteentjes naar het dorpje. Ik moet goed opletten om niet uit te glijden. Veilig bereik ik het dorpje Canillo.

Andorra - Onderweg moeten verschillen rots lawines overwonnen worden

Bij de Sant Serni de Canillo Church betreed ik het oude kerkje. Het interieur is simpel maar mooi. Bij de heilige bron naast de kerk spoel ik wat water door mijn gezicht. Daarna loop ik door naar het terras in het centrum. Dit is het einde van de wandeling. Ik bestel een drankje. Ondertussen bekijk ik het dagelijkse leven in Canillo. Om weer terug te komen naar Soldeu, ben ik afhankelijk van de plaatselijke bus. Bij de halte zie ik dat deze tweemaal per uur gaat. Ik wacht bij de halte maar op het aangegeven tijdstip verschijnt er geen bus. Pas twintig minuten later komt er een bus aanrijden. Ik koop een ticket bij de chauffeur. In Soldeu stap ik weer uit bij het hotel. Op het terras kijk ik terug op opnieuw een leuke dag. 's Avonds eet ik in een restaurant tegenover het hotel. Ik bestel een pizza met zalm. Een erg goede keuze. Alle gerechten vallen in goede aarde. Als ik terug loop naar het hotel, besluit ik nog even naar de lokale discotheek te gaan. Binnen blijkt het nogal rustig. Een handje vol jongeren zit aan de bar. Ik bestel een biertje en na wat gedanst te hebben houd ik het voor gezien. Ik ga terug naar mijn hotel.