Jamaica > Mijn kennismaking met Jamaica

Om half zeven loopt mijn wekker af. Ik stop de laatste dingen in mijn reistas en rits de tas dicht. Ruim een uurtje later ben ik op weg naar de luchthaven Schiphol voor een tweeweekse vakantie naar het Caribische eiland Jamaica. Op de luchthaven zie ik lange rijen staan. Er zijn duidelijk meer mensen die vandaag op vakantie gaan. De rij bij TUIfly valt gelukkig mee. Ik zet mijn reistas in de incheckautomaat en check in. Alles verloopt voorspoedig. Ook de douane en bagagecontrole kosten mij relatief weinig tijd. Dit betekent wel dat ik veel te vroeg bij de gate ben. Ik gebruik de tijd om nog wat te internetten en om de laatste mailtjes te beantwoorden. Mijn vliegtuig vertrekt vanaf gate G15. Aan de gate te zien komt het vliegtuig hier niet aan de slurf, maar word ik met een bus naar het vliegtuig gebracht.

Jamaica - Het vertrek vanaf de luchthaven Schiphol

Ik wist eigenlijk niet dat dit nog bestond op Schiphol. Het boarden verloopt stroef. Veel wachten, zelfs tot na de officiële vertrektijd. Het vliegtuig lijkt nog niet klaar. Om iets over elf uur rijd ik met de bus naar het vliegtuig en ga aan boord. Met een uurtje vertraging stijgt vlucht OR343 van TUIfly op in de richting van Punta Cana. Ik probeer de tijd te doden met een boek, een puzzeltje en ik probeer wat te slapen. Om vier uur 's middags lokale tijd, landt het vliegtuig op de luchthaven Punta Cana op de Dominicaanse Republiek. Iedereen moet van boord. Ook de passagiers die doorvliegen naar Jamaica. Ik krijg een speciale transferkaart uitgereikt. Met een bus word ik naar het aankomstgebouw gebracht. Daar sluit ik aan in de rij voor de handbagagecontrole en aansluitend direct weer in de rij om in te stappen. Het voelt als een overbodig proces, maar dit is waarschijnlijk de enige manier om het toestel schoon te kunnen maken. Twee uur later raken de wielen opnieuw de grond. Dit keer van de Sangster International Airport van Montego Bay op Jamaica. Na de douane ontmoet ik alle reisgenoten en de reisleidster Patricia. Zij woont op Jamaica, maar komt oorspronkelijk uit Nederland. De groep bestaat uit zestien personen, zo op het eerste gezicht een leuk gezelschap. In twintig minuten word ik naar mijn hotel gereden. Omdat er in dit hotel niet genoeg kamers beschikbaar zijn, word ik met andere reisgenoten in een nabij gelegen hotel onder gebracht. Voordat ik hier naar toe ga, bestel ik eerst een bier en chicken curry. Als ik bij de dependance aan kom, blijkt de eigenaar verrast. Hij heeft nog maar twee kamers, terwijl wij met vijven voor zijn neus staan en vijf kamers verwachten. Even later komt hij met de oplossing. Twee mensen kunnen bij hem slapen, drie andere gaan naar een derde hotel. Ik stap weer in het busje. Even later sta ik voor het hek van Flamingo Villa's. Vier honden blaffen angstvallig achter het hek. Het terrein wordt goed bewaakt. De eigenaresse zegt dat het veilig is om bij de honden uit te stappen. In mijn kamer werkt de verlichting niet. Ik verhuis naar een andere kamer. Het ziet er niet naar uit dat hier recent nog mensen geweest zijn of vanavond nog andere toeristen gaan komen. Door al het gedoe met de kamers is het inmiddels tien uur. Ik ben al 22 uur in touw. Snel ga ik mijn bed in.