Costa Rica > We zijn nog niet compleet …

Om kwart over zes ben ik klaar wakker. Ik ben nog niet gewend aan het nieuwe rimte, of eigenlijk juist wel. Het leven in Costa Rica begint al vroeg en eindigt 's avonds ook vroeg. Het hele dagpatroon is zo'n twee uur opgeschoven, zonder de klok aan te passen aan zomer- of wintertijd. We ontbijten met uitzicht over San José. De zon schijnt volop en de lucht is strak blauw. Om precies negen uur is alle bagage ingeladen en rijden we met de bus richting het dorpje Cahuita aan de Caribische kust. Als we net de stad uit zijn, wordt Willem gebeld. Verschrikt kijkt hij om en kijkt de bus in. Het blijkt dat we twee reisgenoten vergeten zijn. Zij staan nog bij het hotel. Snel keert de bus en Willem geeft aan dat dit hem nog nooit overkomen is. Niemand had het opgemerkt, al bedenken we ons wel dat zij nog even gingen pinnen. Een half uurtje later rijden we, nu wel compleet, de stad weer uit.

Costa Rica - De bananenplantage

Op weg naar de kust, maken we na zo'n twee uur rijden een koffiestop bij een lokaal koffietentje. Onder her rieten dak worden achterin de palmnoten op houtsvuur gekookt en voorin worden diverse hapjes bereid ook op houtsvuur. Wij houden het vooral bij koffie of frisdranken. Als we verder rijden richting de havenstad Puerto Limón, rijden we tussen de bananen velden door. Kilometers lang staan plantages langs de weg. Bij de verwerkingsfabriek van Dole bananen stoppen we om het proces te bekijken. Helaas wordt er net vandaag geen productie gedraaid. Daarom stoppen we even verder langs de weg bij een bananenplantage. Hier hangen de bananentrossen aan de bomen (of eigenlijk bananenplanten). Iedere tros is ingepakt in een blauwe plastic zak. Hierdoor groeit de tros nog beter en beschermt het tegen insecten. Voor de foto is het minder leuk en met enig speurwerk vinden we een bananentros zonder omhulsel. De streek rond Puerto Limón leeft vooral van de bananenexport. Langs de weg zijn grote containeroverslagbedrijven gevestigd en indrukwekkende vrachtwagens rijden af en aan. De weg tussen San José en Puerto Limón is dan ook een van de drukkere wegen. Uitgerekend vandaag heeft er een flinke aanrijding plaats gevonden en het verkeer staat muurvast. Vreemd genoeg blijft men in de file gewoon inhalen. Er wordt stukken over de andere weghelft gereden om verderop weer in te voegen of even in de linkerberm uit te wijken. Niet alleen de personenauto's doen dit, maar ook de grote vrachtwagens. Ook onze buschauffeur kiest voor deze tactiek. Dat hiermee soms het verkeer neus aan neus staat en dus ook volledig vast komt te staan, schijnt niemand te deren. Zelfs voor de ziekenauto is nauwelijks plaats. De ambulance rijdt meer door het gras dan over de weg om vooruit de komen. Als we met enige vertraging voorbij het ongeluk zijn, komt er weer schot in en gaan we weer op weg. Vanaf Puerto Limón is het nog zo'n dertig kilometer naar Cahuita langs de kust.

Costa Rica - Een Gaudy Leaf Frog bij Cahuita

Het is inmiddels gaan regenen. Het begint al aardig te wennen. 's Morgens zon en 's middags bewolkt met regen. Iets voor half vijf arriveren we bij ons resort in Cahuita. Het resort ligt iets meer dan één kilometer buiten het centrum van het dorpje aan het zwarte strand. De inwoners van Cahuita hebben hun roots in Jamaica. Veel arbeiders zijn in de 19de eeuw naar Costa Rica gebracht om de spoorlijn aan te leggen. Het dorpje Cahuita heeft dan ook een hoge “Yeh man” uitstraling. Omdat we nog niet gegeten hebben, bestellen we snel iets in het restaurant. Daarna wandelen we naar het strand om een duik te nemen. Het water is warm en de golfslag fors. Hierdoor staat er een flinke onderstroming. We waren al gewaarschuwd niet te ver de zee in te gaan. Het wordt al een beetje schemering en af en toe scheren groepjes pelikanen laag over het zeewater. Een prachtig beeld vanuit het water. Als het te donker wordt, lopen we terug. Tussen de planten bij de bar, zijn ondertussen de gifkikkertjes ontwaakt. Deze felle groene beestjes, met opvallend rode bologen, prijken op iedere reisgids. Je kunt de beesten niet fotografen met flits, omdat zo'n beestje hier blind van kan worden. Met vereende samenwerking, licht de een het beestje bij met een zaklamp, terwijl de ander snel een foto maakt. Het valt nog niet mee om een goede scherpe foto te maken, met zo weinig licht. De kikkers laten het over zich heen komen. Als iedereen een serie foto's heeft, gaat de reisgroep eten in een nabij gelegen restaurant. Ik ga niet mee. Ik heb een afspraak met Cees. Zij reist toevallig ook door Costa Rica met Fox reizen en is vandaag ook in Cahuita. Ik tref haar om zeven uur bij de receptie van ons resort. Het is bijzonder om een bekende tegen te komen, zo ver van huis. Vanavond eet ik mee met de Fox reisgroep. Zij reizen al twee weken rond en hun vakantie zit er al bijna op. Het is leuk om al hun verhalen te horen over het prachtige land.