Costa Rica > De reis naar San José

Na een vlucht van ruim tien uur zet het vliegtuig van Continental Airlines de landing in op het vliegveld van Houston. Ik ben de reis nu al behoorlijk zat en zuchtend bedenk ik dat ik eigenlijk pas halverwege ben. Op de luchthaven van Houston moet ik vijf uur wachten op de vervolgvlucht naar de hoofdstad van Costa Rica, San José. Met een flinke kop koffie van Starbucks, neem ik met andere reizigers plaats aan een tafeltje. Al snel gaan de reiservaringen over tafel.

Costa Rica - Deze kikkersoort is de bekenste kikker van Costa Rica

Vijf uur later zit ik weer aan boord voor de tweede vlucht. Ik zie een man naderen met een volle rugzak en drie tassen. Ik verbaas mij er over dat hij zijn hoofdbagage niet ingecheckt heeft. Hij heeft uitgerekend de stoel naast mij. Met enige moeite weet hij zijn bagage op te bergen. Al snel raken we aan de praat in een mengeling van Spaans en Engels. Hij komt uit de streek Limon in Costa Rica en heeft net zes maanden gewerkt aan boord van de cruiseschip in Europa. Lachend vertelt hij mij dat hij in de bagageruimte nog twee hele grote koffers heeft. Daarna wijst hij mij op het onweer buiten. In het donker flitst de ene na de andere bliksemschicht aan de horizon. Een mooi schouwspel! Ik heb dit nooit eerder gezien, en vind het prima dat het op flinke afstand plaats vindt. Vlak voor de landing draai ik mijn horloge nog een uurtje terug. Het is acht uur tijdsverschil met Nederland. Het is eigenlijk vreemd dat Houston zeven uur tijdsverschil heeft en Costa Rica acht. Costa Rica ligt weer een stuk oostelijker. Je zou het juist andersom verwachten. Ik vermoed dat het met de zomertijd te maken heeft in Amerika. Even voor tien uur in de avond raken de wielen van het vliegtuig de grond. Buiten de aankomsthal treffen we Willem. Hij woont al vier jaar in Costa Rica en is de reisbegeleider voor deze reis. Ook is hier voor de eerste keer de gehele reisgroep compleet bij elkaar. Een groep van 23 personen. Willem begeleidt ons naar de bus, waarmee we naar het hotel rijden in het centrum van San José. In San José is 's avonds rond elf uur stil op straat. Ik heb er zelf ook niet zo'n oog meer voor. In het Grand Hotel Costa Rica krijgen we de sleutel van de kamer. Ik deel de kamer met Roelof. Als ik de kamerdeur open doe is het precies 23 uur later, dan toen ik mijn voordeur thuis dicht trok. Na een snelle douche kruip ik onder de lakens. Ondanks de vochtige warmte op de kamer, val ik snel in slaap.