Home > Namibië > Van Okavango naar Sossusvlei > Reisverslag dag 7
22 juli t/m 5 aug. 2006 (15 dagen)
Thomas wekt ons al om kwart voor zes voor de prachtige zonsopgang in de rivier. Gelukkig kan ik volstaan met het enkel openen van de rits van de tent. Vanuit de warme slaapzak lig ik te genieten van de zonsopkomst boven de rivier. We moeten vandaag toch al vroeg op voor een lange rit naar het National Park Etosha. Het ritueel van opstaan, wassen, inpakken en ontbijten gaat steeds sneller. Rond half negen rijden we het Ngepi Camp af. Het blijft spannend of de bus het vier kilometer lange zandpad naar de hoofdweg goed doorkomt. De bus is nu een stuk zwaarder dan gisteravond. Met af en toe wat extra gas gaat het goed en bereiken we zonder problemen de normale weg. Allereerst koersen we aan op Grootfontein. Een grote plaats waar we inkopen kunnen doen en geld pinnen. Grootfontein ligt ruim 550 kilometer verderop. Onderweg stoppen we bij een benzinepomp voor een toiletstop. Het toilet is wonderbaarlijk luxe en schoon (en dat voor 1 Namibiaanse dollar (11 eurocent)). Ook stoppen we onderweg bij enkele souvenirshops langs de route. De houtsnijwerken zijn hier goedkoper, zegt Cheryl, maar ik vind ze niet zo mooi. Ik gok er op dat we later nog mooiere tegen komen. De route valt tegen. De afstand blijkt meer te zijn dan de opgegeven 550 kilometer.
We komen dan ook pas om half twee Grootfontein binnen. Cheryl waarschuwt ons dat Grootfontein niet bekend staat om zijn veiligheid. Enige alertheid is gewenst, vooral bij het geld opnemen. Thomas doet ondertussen zijn boodschappen. Daarna rijden we weer verder richting Etosha. Tot grote ergernis van Thomas blijkt ook de afstand naar Etosha volgens de Lonely Planet langer te zijn dan in zijn vooraf opgekregen routebeschrijving. Net buiten Grootfontein stoppen we voor een Afrikaanse lunch langs de route. Daarna gebruikt iedereen de busrit om een extra dutje te doen. Om vijf uur arriveren we bij Etosha National Park. Net in het park zien we al de eerste impala's langs de weg. We wringen ons in bochten om goede foto's te maken. Thomas gebaart ondertussen naar de andere auto's, die denken dat wij iets bijzonders op het spoor zijn: “Ach, Just impala's”. Thomas belooft ons nog honderden impala's en springbokken. Hij geeft aan dat deze beesten slechts rondlopen als voer voor het grotere wild. Op de campsite zetten we snel de tenten op en lopen daarna naar de waterhole. Tegen zonsondergang komen de dieren water drinken bij de waterpoel. Als we aankomen lopen net enkele giraffen rond. Een prachtig gezicht met de ondergaande zon op de achtergrond. Nadat de Giraffen weggetrokken zijn, blijft het betrekkelijk leeg op het toneel. Ondertussen is het donker geworden. De waterpoel wordt verlicht met drie felle lampen.
Als we de hoop bijna opgeven, komt er plotseling een olifant aangelopen uit de bosrand. De olifant loopt pal voor het hek langs en begint op 10 meter afstand van ons te eten en te drinken. Hij stoort zich geheel niet aan de tientallen flitsen. Tijdens het eten bij de tenten zien we meer wild. Diverse jakhalzen lopen rond ons kampvuur te azen op ons eten. De beesten naderen ons zelfs op minder dan één meter. We hebben ze de restjes maar gegeven. Na het eten gaan we met warme thee en een fles wijn weer naar de waterhole. Maar het zit niet mee. Behalve een verdwaalde springbok en een jakhals is er geen beweging meer te zien vanavond.