Montenegro > Via de Tara kloof naar Goleš

Als ik wakker word heb ik bijna tien uur geslapen. Buiten is het nog mistig. Hopelijk klaart het net zo op als gisteren. Tijdens het ontbijt gaat een telefoon. Ik kijk om mij heen waar het geluid vandaan komt. Niemand reageert. Dan merk ik dat het mijn telefoon is, die ik van Vlado heb gekregen. Het is Vlado zelf. 'Goodmorning Ronald, how are you'.

Montenegro - De boogbrug over de Tara kloof

Hij vraagt of ik het erg vind als er vandaag ook iemand mee rijdt die de uitleg van Gašo kan vertalen. Uiteraard heb ik geen bezwaar. Even later schik ik wat in in de auto voor de gids Marco. Ik ga op weg naar de Biogradska Gora National Park. Onderweg rijd ik door de Tara kloof. De Tara kloof is met 1.300 meter de diepste kloof van Europa. Bij een boogbrug over de kloof stop ik even. Vanaf een terrasje heb ik mooi uitzicht over het Tara dal. Ik zie mensen via een zipline over de kloof naar de andere zijde roetsjen. Dit lijkt mij niets voor mij. Ik wandel over de brug naar de andere zijde. Ik verbaas mij over de slechte staat van de brug. Ik zie overal betonrot. Ik geef de brug nog hooguit tien jaar. Boven de Tara rivier zelf heb ik prachtig uitzicht over het dal en de heldere rivier onder mij. Marco legt uit dat de brug is hier 150 meter hoog is en de totale lengte van de brug 360 meter is. De brug is gebouwd net voor de tweede Wereldoorlog. Tijdens de oorlog is de brug gebombardeerd om de opmars van de Duitsers te stoppen. Een indrukwekkend geheel. Ik vervolg mijn route langs de Tara rivier. Aan weerszijde zie ik hoge bergketens. De weg slingert langs de oevers van de rivier. Rond het middaguur arriveer ik bij het Biogradska Gora National Park. Bij het Biogradska Gora lake stap ik uit. Hier staat Bosco en Nicola op mij te wachten. Ik neem afscheid van Gašo en Marco

Montenegro - Het meer in het Biogradska Gora National Park

. Nicola pakt mijn bagage over. Hij is verbaasd dat mijn bagage maar uit een paar plastic tasje bestaat. Ik leg hem uit dat mijn hoofdbagage nog in Italië staat. Hij vindt het prima en vertrekt. Bosco legt mij de route voor de komende drie dagen uit op de kaart. Ondertussen heb ik een prachtig uitzicht op het meer. Veel lokale gezinnen komen hier om te recreëren. Ik nodig Bosco uit voor een colaatje in een nabij gelegen restaurant. Dit geeft mij de gelegenheid om ook naar toilet te gaan. Bosco loopt met mij mee om het meer. Van alle kanten heb ik uitzicht op het mooie water. Via houten loopbruggen aanschouw ik de prachtige natuur. Als Bosco stopt, sta ik aan het begin van de hiking track naar Goleš. Hier neem ik afscheid van hem. Hij geeft nog aan dat de route maar vier kilometer is, maar dat het wel continu klimmen is. Hij maakt er een steil gebaar bij. Direct als ik het pad in sla, gaat de route inderdaad fors omhoog. Ik schat dat het eerste stuk 45 graden omhoog gaat. Door de recente regenval zijn sommige stukken behoorlijk glad. Ook hier mis ik mijn bergschoenen. Zonder al te veel problemen klim ik hoger en hoger. Ik sta er van verstelt hoe snel ik hoogte maak. Tussen de bomen door zie ik het meer in de diepte. Ik klim verder en verder. Er lijkt geen einde te komen aan de beklimming. Na ruim twee uur klimmen bereik ik de top. Ik ben dan ruim 500 meter gestegen. Ik volg de bordjes naar eco-lodge Goleš. Ik zie in de verte enkele huisjes liggen. Ik denk dat dit het onderkomen moet zijn. Dit blijkt te kloppen. Vanaf een afstandje wordt mij al gewezen hoe ik moet lopen. Ranco, de eigenaar komt mij tegemoet lopen. Met veel Servische woorden heet hij mij welkom.

Montenegro - De Goles Eco lodge in het Giogradska National Park

In handen en voeten taal komt het toch nog tot een heel gesprek. Met een biertje in mijn hand kijk ik uit over de prachtige vallei. Ranco vertelt onafgebroken. Soms kan ik hem volgen, maar ook hele stukken niet. Ik denk dat dit wederzijds is. Hij neemt mij mee naar mijn onderkomen. Een eenvoudig, maar netjes, huisje met twee bedden. De toiletten en douches zijn in een apart gebouwtje. Trots laat hij mij de ketel zien. Een vuurtje onder de ketel zorgt voor warm water in de douche. Snel was ik wat spulletjes uit en hang dit aan de waslijn te drogen. Lang kan het hier niet blijven hangen, want het begint te spetteren. Snel haal ik de was binnen. Hopen dat het nu nog droog wordt voor morgen. `s Avonds staat een uitgebreide maaltijd klaar. Soep, vlees, aardappelen een salade. Van alles is veel te veel. Als ik nog even bij het houtkacheltje zit, toont Ranco mij een boek over sportprestaties uit de regio. Hij staat er ook in als trainer voor het langlaufen. Zijn dochter staat er in met skiën. Tegen half tien neem ik afscheid van hem. Ik heb de indruk dat de familie normaliter vroeg naar bed gaat. Ik ga ook naar mijn huisje en duik onder de dekens.