Frankrijk > Pari Roller Skatetocht

Als ik het terrein van van der Valk motel op rijd, staat de zwarte bus van Beuk als te wachten. Snel leg ik mijn koffertje en tas met skaters in de bus. Ik maak kennis met de medereisgenoten. Het is iets voor zeven uur in de morgen als Louis, de buschauffeur, de bus de snelweg op draait op weg naar Parijs. Onderweg worden nog reizigers opgepikt op Schiphol en parkeerplaats Hazeldonck. Het is prachtig weer en ik hoop dat het vandaag ook zulk mooi weer zal zijn in Parijs. Zeker vanavond. Ik ga deel nemen aan de Pari Roller, een skatetocht op vrijdagavond dwars door het centrum van Parijs. Voor een skatetocht is het noodzakelijk dat het wegdek droog is, omdat andere de wieltjes geen grip meer hebben. De voorspelling voor het weekend is helaas minder gunstig. Zowel voor de zaterdag als de zondag zijn buien voorspeld. Eerder in de week was de voorspelling voor de vrijdag ook kans op regen, maar vanochtend voor vertrek was de voorspelling droog. De reis verloopt voorspoedig. Als we België inrijden, zijn alle 26 deelnemers aan boord. Als het mee zit zijn we al rond twee uur in Parijs. Net voor de drukke van de vrijdagmiddagspits rond de pereferique van Parijs. Ik doe mijn ogen nog even dicht. Bij het naderen van Parijs meldt Louis via de microfoon dat aan de rechterkant de Eiffeltoren al zichtbaar is. Zonder files parkeert Louis even later de bus voor het hotel in de wijk Montparnasse. Op mijn hotelkamer fris ik mij even snel op, en ga daarna op zoek naar een terrasje. Op een typisch Frans terrasje aan een drukke rotonde bestel ik een biertje. Ik verbaas mij er wel over dat bijna vijf euro hiervoor moet afrekenen. Ook de prijs van frisdrank is boven de vier euro. Om zes uur sta ik gereed met mijn skateuitrusting in de lobby van het hotel. Met de groep rijden we naar het startpunt van de skatetocht. Ik rijd stoepje op, stoepje af. Door de vele oneffenheden in de stoep en voetgangers is het goed opletten. Ik vind het knap lastig om zo gecontroleerd door het drukke verkeer te rijden. Met flinke regelmaat maak ik gebruik van mijn remblokje. De start van de skatetocht is voor het Gare Montparnasse, naast de hoge Montparnasse toren. De tocht begint vanavond pas om tien uur. In een restaurant nabij de start ga ik met de hele groep eten. Behendig loop ik de trap in het restaurant af naar de kelder met mijn skates. Al snel liggen overal skates, beschermers en helmen opgestapeld. Na het eten staat een rem clinic gepland. Op een geasfalteerd stukje waar overdag de markt gehouden wordt, kan ik het remmen oefenen. Het terrein loopt af naar beneden. Door krachtig mijn remblokje tegen het asfalt te drukken sta ik ook hier stil. Ook oefen ik het slepend remmen als voorbereiding op de tocht. Ik merk dat ik een beetje nerveus ben. Hoe zal de toch gaan en vooral over de heuvelachtige wegen van Parijs. Rond half tien ben ik weer terug bij het startplein. Ik wacht hier op de start. Langzaam komen meer en meer skaters op het plein. Vanuit een wagen van de organisatie klinkt volop muziek. Om precies tien uur gaat de tocht van start.

Frankrijk - Een groepsfoto tijdens de Paris Roller

Twee politiemotoren rijden voorop gevolgd door een groep stoppers. Zij zetten de wegen af voor de tocht. Ik ga van start. De route door de Boulevard Raspail loopt licht dalend naar de Seine. Ik houd de andere skaters in de gaten wanneer zij gaan remmen. Ook probeer ik voor mij wat ruimte te houden om goed zicht te houden op het wegdek. Hoewel de weg geasfalteerd is, zitten er geregeld gaten in het wegdek. Veel kans voor ruimte krijg ik niet, want de ruimte wordt snel ingenomen door andere skaters. Ik schat dat zo'n vijfduizend deelnemers mee doen aan de Pari Roller. Als de route langs parallel aan de Seine loopt, hoor ik van voren opeens "Allez, Allez". De blokkers snellen er vandoor. Direct duikt iedereen om mij heen lager in de skates en sprint achter hen aan. Ik ook. In volle vaart rijd ik door Parijs. Heel lang duurt de versnelling niet. Door de grote groep deelnemers is het voor de vrijwilligers niet mogelijk om tijdig weer van achter naar voren te rijden. Daarom wordt iedereen keer een aantal kilometer geblokt en wordt gewacht tot alle blokkers weer vooraan zijn. Dit geeft mij de kans even uit te rusten en wat te drinken. Het is nog altijd drukkend warm met een temperatuur boven de vijfentwintig graden. Ik steek de Seine over en ga richting de Place de la Bastille. Bij deze grote verkeersknooppunten houdt het asfalt op en rijd ik over de kleine kinderkopjes. Vreselijk om overheen de rijden. Gelukkig ligt even verderop weer asfalt. Via de noord kant van de Seine rijdt de tocht richting het westen. Ik herken soms gebouwen n het centrum. Ik merk het alleen niet al ik de Avenue des Champs Élysées oversteek. Ik concentreer mij zo op de kleine keitjes, dat mij deze bijzondere verkeersader mij ontgaat. Het uitzicht op de verlichte Eiffeltoren kan mij niet ontgaan. Wat een mooi gezicht. In het park bij de Eiffeltoren wordt pauze gehouden. Na de pauze gaat de route vrijwel direct de tunnel in. Met een flinke vaart rijd ik met de meute de tunnel in. Als dit bij iedereen maar goed gaat. Veilig klim ik aan de andere zijde weer omhoog.

Frankrijk - Tijdens de route van de Paris Roller

Het is na middernacht als ik weer terug rijd naar Montparnasse. Het wegdek is hier slecht en ik merk dat ik behoorlijk moe aan het worden ben van de reis en het skates. Iets voor een uur arriveer ik weer bij het plein bij Montparnasse. Een Fransman waarmee ik aan het begin een praatje mee probeerde aan te knopen, tikt mij op mijn schouder en complimenteert mij met de behaalde tocht. Hij was helemaal verbaast dat ik speciaal voor deze tocht naar Parijs was gekomen. Helaas blijkt een reisgenoot in de tunnel gevallen te zijn. Zij werd van achteren aangereden. Daar bleken meerdere valpartijen geweest te zijn. Voor de zekerheid is zij langs het ziekenhuis geweest. Met de hele groep wachten we op haar, als zij door de ambulance weer bij het startterein afgezet wordt. Daarna skate ik terug naar het hotel. In de lobby pakt iedereen zijn drankje. Om drie uur houd ik het voor gezien en ga naar bed. Een vermoeiende maar zeer bijzondere dag.