Nederland > De paarden-reddingsboot

Op de begane grond staat het ontbijt gereed. Ieder tafeltje is gedekt. We nemen plaats bij een tafeltje voor twee personen. Koffie, jus d’orange en een gebakken eitje wordt gebracht. De overige ingrediënten staan al op tafel. Als we willen kunnen we boterhammen meenemen voor de lunch, legt de serveerster uit. Er ligt speciaal een plastic zakje klaar. Vandaag volgen we de ANWB-fietsroute richting Ballum en Hollum. De route start in de haven bij de veerboot. We rijden door Nes naar het beginpunt. Hiervandaan volgen we de dijk langs het water van de Waddenzee. Het is lekker zonnig weer. Na enkele kilometers komen we aan bij de Ballummerbocht. Vanaf hier wordt de westzijde van het eiland breder. Bij het standbeeld van de Dijkwachters verlaten we de dijk. We fietsen recht op Ballum af. Het eiland Ameland was eeuwenlang in het bezit van de familie Cammingha. Zij lieten in Ballum een kasteel bouwen. In de 18de eeuw verkochten zij het eiland aan Johan Willem Friso, prins van Oranje-Nassau en erfstadhouder van Friesland. Het kasteel is in het begin van de negentiende eeuw afgebroken. De karakteristieke Amelander huisjes en de vrijstaande klokkentoren uit die periode bepalen nog altijd het dorpsgezicht van Ballum. Vanaf Ballum is het een klein stukje naar Hollum. Hollum is het meest westelijk gelegen dorpje op het eiland. De gerestaureerde huizen van de kapiteins van de walvisvaart geven het dorp een historisch karakter. Aan het strand geeft de reddingsmaatschappij een demonstratie met de paarden-reddingsboot.

Nederland - Het standbeeld van de Dijkwachters

Vroeger werd zo de reddingsboot in zee gebracht. Tien paarden trekken de sloep tot aan de waterrand. In twee groepen van vier worden de paarden aan de zijkant gespannen. Zij trekken de boot het zeewater in, terwijl de resterende twee paarden de kar onder de sloep vandaan trekken. Het schouwspel wordt gadegeslagen door heel veel toeristen. Rijen dik staat iedereen op het strand en in de duinen te kijken. In het verleden is het op deze wijze naar zee brengen van de reddingsboot ook fout gegaan. In 1979 kwamen acht paarden om, toen hun span niet snel genoeg losgemaakt kon worden. De paarden verdronken in de ruwe zee. Het Paardengraf in de duinen herinnert aan deze trieste gebeurtenis. Wij keren terug naar Hollum voor een drankje op het terras. Hierna pakken we de fietsroute weer op. De route loopt langs de 17de-eeuwse kerk van Hallum. In tegenstelling tot de vrijstaande torens van Nes en Ballum, staat in Hallum de toren vast aan de kerk.

Nederland - Een demonstratie hoe vroeger de reddingsboot te water werd gelaten

In Nes en Ballum dienden de torens meer om te waarschuwen bij gevaren. Via de duinen rijden we richting de vuurtoren. We passeren het bunker museum. In de Tweede Wereldoorlog waren de Waddeneilanden een strategische locatie. De Duitsers bouwden verschillende bunkers in de duinen om aanvallen via de eilanden te voorkomen. Het museum toont één van de bunkers. In het betonnen complex is te zien hoe men destijds het eiland bewaakte. Overigens was de oorlog op vijf mei 1945 op de eilanden nog niet voorbij. Pas in juni van 1945 vertrokken de Duitsers van het eiland. De opvallend rood-wit gestreepte Amelander vuurtoren is in 1880 gebouwd om het scheepsverkeer te leiden. De 55 meter hoge toren gold als een baken in de nacht. Sinds 2005 is de toren niet meer in gebruik. Hierdoor kunnen we de toren beklimmen. Via maar liefst 236 treden komen we op het uitkijkplatform. Vanaf de top van de vuurtoren hebben we zicht over bijna het hele eiland. Door het mooie weer zien we ook Friesland en Terschelling liggen. Prachtig. Aan de voet van de vuurtoren liggen de natuurgebieden de Hollummerduinen en de Lange duinen.

Nederland - De opvallend rood witte vuurtoren van Ameland

We volgen de gele route en gaan wandelend de duinen in. De route loopt richting het strand. Door het mulle zand lopen we de duinen in. Links van ons hebben we zicht op de Noordzee. Rechts van ons ligt een prachtige natuur tussen de duinen. Bij hoog water kan dit gebied onderlopen. In het moerasachtige gebied heeft zich een prachtige vegetatie gevormd. Om ons heen horen we vogels sjerpen. De wandeling door de duinen heeft twee opties. Een lange route van ruim acht kilometer en een kortere route van vierenhalve kilometer. Wij verkiezen de lange duinwandeling. Wanneer we het tweede gedeelte in lopen, waarschuwen tegenliggers dat het verderop nat wordt. De tip om het pad met laarzen te lopen, lijkt dan ook niet voor niets. Wij zijn op zich niet benauwd van een beetje natte schoenen en besluiten door te lopen. Wanneer we om het binnenmeertje heen lopen, wordt het pad drassiger. Al snel staan we voor een flinke waterpartij. Ook de oevers staan onder water. Dit is meer water dan we verwacht hadden. Waar doen we goed aan? Door het ongeveer tien centimeter diepe water lopen of terug te keren. Omdat we de komende dagen ook nog willen wandelen en de schoenen waarschijnlijk niet in één dag drogen, besluit we te kiezen voor de laatste optie.

Nederland - Het mooie natuurgebied de Hollummerduinen

We lopen terug en pakken de draad weer op bij de korte route. Deze route loopt ook door een prachtige natuur. Na een kleine twee uur zijn we weer bij de vuurtoren. Het is ondertussen vier uur. We pakken onze fietsen en rijden door de duinen terug naar Nes. De wind tegen en duinheuvels maken de tocht pittig. Gelukkig maakt het uitzicht op de natuur en duinen van Ameland veel goed. Na twaalf kilometer rijden we Nes weer binnen. We zetten de fietsen bij de kerk en bestellen een drankje op een terras. Voordat we terug keren naar ons hotel, reserveren we snel een restaurant voor vanavond. Binnen is alles al vol, maar we kunnen nog wel op het verwarmde terras eten. Dit lijkt ons prima. Wanneer we ‘s avonds bij het restaurant aankomen, blijkt er ook binnen een tafeltje vrijgekomen te zijn. In het gezellig restaurantje kiezen we voor een visplankje. Een plateau van verschillende soorten vis voor twee personen. Een leuke en vooral ook lekkere keuze.