Bulgarije > Lokale folklore

Voor de derde dag op rij maak ik een wandeling in de omgeving van Yagodina. Ik loop het hotel uit en sla rechtsaf. Een weggetje waar ik nog niet eerder gelopen heb. Het is zonnig weer en ik heb extra water meegenomen in mijn rugzak. Vandaag zijn er minder bijvulpunten langs de route. Als ik voorbij de laatste huizen van het dorp loop, volg ik een glooiend karrenspoor langzaam omhoog.

Bulgarije - Het laatste stukje naar de Saint Ilia Peak

Het pad loopt in een grote boog om het dorpje heen. Ik passeer een akkertje waar twee oude mensen aan het werk zijn. Hier is maar weinig land in gebruik voor akkerbouw. Ik blijf me er over verbazen dat het land niet meer gebruikt wordt voor bewerking of veeteelt. Vanuit de heuvels kijk ik uit op Yagodina. Ik ben op weg naar de Saint Ilia Peak. Een uitzichtpunt op 1530 meter hoogte. Yagodina ligt ruim driehonderd meter lager. Het laatste stukje naar de Saint Ilia Peak is een behoorlijke klim. In een rustig tempo loop ik stap voor stap naar de top. Het is te warm om snel te lopen. Vanaf de top heb ik een schitterend uitzicht over de wijde omgeving. Om nog meer te kunnen zien van de steile rotswand, is er een uitkijkpunt gemaakt. Het plateau hangt boven de diepe kloof. Een mooi fotomomentje. Terwijl ik hier bezig ben met foto's maken, heb ik niet door dat het flink bewolkt begint te worden. Donkere wolken trekken zich samen in onze richting. Het lijkt wel of het alleen op de Saint Ilia Peak nog mooi weer is. Ik wandel snel een stukje terug naar beneden voor de lunch. Onder een boom in het gras eet ik mijn kaasbroodje op. Net als ik mijn rugzak weer op mijn rug heb om verder te lopen, begint het licht te spetteren.

Bulgarije - Hoeveel mensen kunnen op het uitkijkpunt staan?

Ik schat het in op een kort buitje. Ik besluit nog geen regenpak aan te doen. Ik volg de route naar Gyovren. Een lange afdaling door groene grasweiden. De kleurrijke bloemetjes geven het geheel een mooi gezicht. In de verte zie ik het plaatsje Gyovren liggen. Boven de achterliggende berg hangen nog steeds dikke wolken. Ik hoor in de verte de donder. Hopelijk blijft de wolk nog even achter de berg hangen. Ik volg het pad verder naar beneden. Tot aan de doorgaande weg blijft het droog. Hier staat de bus al te wachten. De chauffeur brengt mij weer terug naar het hotel in Yagodina. Omdat het nog vroeg in de middag is, wandel ik het dorpje Yagodina in door de oude straten. Ik zie verschillende huizen staan in slechte staat. Er tussenin staan ook prachtige nieuwe woningen. Het verschil tussen arm en rijk is ook hier groot. Een oude vrouw repareert een broek op straat. Een echtpaar bewerkt het land naast de weg. 'Tomato und kartoffeln' roept de man mij toe. Helaas kan ik niet meer terug zeggen dan 'Dobar dan' (goedendag). Ik zwaai nog even vriendelijk naar hen als ik doorloop. Een jongen met paard en wagen passeert, gevolgd door een oude Lada. Het echte Bulgaarse leven op het platteland.

Bulgarije - Het straatbeeld in Yagodina

Ik loop tussen enkele boerderijen door. Echt veel leven is er niet op straat. Ik sla een weg in naar het hoger geleden deel van het dorp. Bij een akker wil een man mij dolgraag vertellen wat hij allemaal verbouwt. In mijn Point-it boekje wijst hij de groente aan. Al snel krijg ik een onbegrijpelijk lesje Bulgaars, doordat hij alle plaatjes in mijn boekje gaat benoemen. Ik probeer het woordje 'blagodarya' te onthouden voor bedankt. Gelukkig heeft 'merci' min of meer dezelfde betekenis. Helemaal aan het einde van de weg en op het hoogste punt ligt een guesthouse. Ik vraag aan enkele werklui of ik er iets kan drinken. De vrouw des huizes wordt er bij gehaald. 'Natuurlijk', gebaart zij. Ik volg haar de tuin in. Met gebaren bestel ik een bier. Ik neem plaats op het terras met uitzicht op het lager gelegen Yagodina. Even later komt een man met een krat bier aangelopen. Hij blijkt er met de auto op uit gestuurd te zijn om koud bier te halen. Ik zeg 'da' op de vraag of ik chips / kartoffeln wil. Even later zit ik aan het bier met zelf gebakken patat. Iets anders dan ik verwacht had. Het is een leuke locatie. Als ik weer terug naar het centrum ga, vraag ik aan de eigenaresse of ik ook via het trappetje terug naar het centrum kan.

Bulgarije - Een folklore avond in Yagodina

'Da, da' zegt ze, terwijl ze met haar hoofd nee schudt. Ik realiseer me opeens dat nee schudden hier ja betekent en ga het trappetje af. Hierdoor sta ik snel weer op het centrale plein van Yagodina en bij mijn hotel. Na opnieuw een voortreffelijk viergangen menu treedt een folkloregroep op. Vier dames in traditionele gewaden. Zij brengen voor onze reisgroep Bulgaarse zang ten gehoren. Als ze beginnen twijfel ik even of ik het mooi vind. De zang is zuiver en gelijkmatig, maar schel. Het enthousiasme van de wat oudere dames maakt al snel alles goed. Als ze na enkele nummers vragen of er vrijwilligers zijn om mee te dansen, staat al snel iedereen op de dansvloer. Er wordt gedanst op de lokale muziek. Het ritme wordt sneller en sneller. De dames krijgen er geen genoeg van. Hoewel ik vooraf erg sceptisch was over het begrip folklore-avond, is het toch een zeer geslaagde avond geworden. Aan het einde bedanken we hen vanuit de groep met een fooi. Als ik naar bed wil gaan, blijkt buiten nog een groep Bulgaarse jongeren te zitten. Ik loop naar hen toe. Direct staan zij op om een extra bank bij te plaatsen. Hoewel niemand echt goed Engels spreekt, lukt het met gebaren, wat Duits en een grote glimlach toch om contact te maken. Ik blijf tot na middernacht in de tuin van het hotel zitten. Ook de jongeren hebben weinig haast om naar huis te gaan.