"De weg loopt geleidelijk omhoog naar een bergpas van ruim drieduizend meter. Het uitzicht aan de andere zijde is fabelachtig. We zien de weg naar beneden lopen met flinke haarspeldbochten. In de diepte zien we de vallei liggen. Daar aangekomen nemen we de afslag naar het Son Kul meer. Tegen vijf uur rijden we de bergpas op. Het Son Kul meer is een soort kratermeer. De rand ligt op 3.200 meter. Het meer zelf net iets boven de 3.000 meter. Rondom het meer staan hoge besneeuwde bergtoppen. Als we de krater inrijden, zien we het blauwe water en de witte bergtoppen rondom. Overal staan yurts in het gras. Kuddes vee lopen rond deze kampementen. Sommige yurts zijn ingericht voor toeristen. Wij stoppen bij een yurthotel. Hier is nog plek. In de yurt kunnen we met z'n vieren slapen. Op de grond liggen kleden en er staan een soort stretchers. De zon zakt al aan de horizon. "

"Buiten schijnt de zon al volop. Ik was me bij een eenvoudig waterpunt. Door de pin onder in de emmer omhoog te drukken, komt er water uit. Ik kijk uit over de uitgestrekte vallei. Ik zie heel in de verte het dorpje liggen. Ook is het helder genoeg om het blauwe water van het Issyk Kul meer te zien. Achter mij zie ik de verse sneeuw in de bergen liggen. De regen van gisteravond is nog geen honderd meter boven mij in sneeuw gevallen. Mannen zijn weer bezig om de yurt van gisteren op te bouwen. Alles is weer uit elkaar gehaald om bij daglicht goed op te kunnen zetten. Ik ga een paardrijtocht maken door de vallei. Amer komt aangelopen met mijn paard. Het paard is gelukkig niet al te groot. In één beweging zit ik in het zadel. Direct als ik het beest aantik, reageert hij en begint te lopen. Ik loop door de graslanden. Onderweg zie ik verschillende kuddes schapen, groepen paarden en koeien. "