Home > Oezbekistan > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 36
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
Ik ben direct klaar wakker als blijkt dat de douche alleen koud water geeft. Zucht! Als ik bij het Registan plein kom, is het al druk met toeristen. Ik loop het plein op. Direct komt een agent naar mij toegelopen. Ticket, ticket!. Verbaast kijk ik om mij heen. Toeristen moeten een kaartje kopen om het plein op te kunnen lopen. Dit kaartje is ook voor de madrassa's. Ik ben klaarblijkelijk het ticketoffice voorbij gelopen.
De agent wijst mij het loket achter mij. Voor relatief veel geld, ongeveer vijf euro, koop ik een toegangskaart voor het Registan plein en omliggende gebouwen. Ik negeer het extra ticket om foto's te mogen maken. Het Registan plein is in de 14e eeuw ontworpen door Timur Lenk. Het plein wordt aan drie zijden omringd door grote madrassa's. De oudste is de Ulegh Beg madrassa uit 1417, gebouwd door Timurs kleinzoon Ulugh Beg. Er recht tegenover staat de Shir Dor madrassa, gebouwd in 1619. De derde en relatief nieuwste madrassa is Tilla Kari gebouwd in 1646. Deze fungeert tevens als moskee. Ik loop onder de poort de Ulugh Beg madrassa in aan de linkerzijde van het plein. Ik kom op een prachtige binnenplaats. Als ik mijn schoenen uit trek om achterin de gebedsruimte te betreden, blijk ik een tapijtenshop in te stappen. Een lichte teleurstelling maakt zich van mij meester. De Tilla Kari madrassa is een kopie van de Ulugh Beg, aangevuld met een prachtige gouden koepel. Onder deze koepel bevindt zich nog een moskee. De derde koranschool is de tempel van de tijger. In het mozaïek boven de toegangspoort zijn twee grote tijgers afgebeeld.
Naast de ingang zijn werklui bezig met de restauratie van een koepel. Als ik een foto maak, gebaren ze me de foto te laten zien. Ik klim de vier meter hoge steiger op. Ik laat de foto aan hen zien. Zij laten mij het precisie werk zien waarmee ze de restauratie uitvoeren. Ik loop naar de Bibi-Khanym moskee. Timur Lenk liet deze bouwen voor zijn vrouw Bibi. Ik volg de brede weg van de Registan naar de moskee. Links en rechts staan verschillende souvenirwinkeltjes. De winkeltjes ontnemen het zicht op de oude stad van Samarkand. Ik heb de indruk dat dit zicht bewust voor de toeristen ontnomen wordt. Aan de rechterkant van de weg, precies tegenover de moskee, staat de tombe van Bibi Khan. Een klein vierkant gebouw met opvallend hoge koepel. Ook hier moet ik als toerist betalen. Ik vind de toegangsprijs te hoog voor enkel een tombe. Direct vervalt de toeslag voor een fototoestel. Als ik langer twijfel krijg ik 50% discount. De toegangsprijzen zijn in Samarkand relatief hoog. Zeker in vergelijking met Bukhara. Omdat bij ieder gebouw opnieuw betaald moet worden, lopen de totale toegangsprijzen op tot zo'n 30 dollar. Ik laat de tombe zitten en steek over naar de Bibi-Khanym moskee. Zou hier de toegang ook onderhandelbaar zijn. Ik waag het er op en krijg direct 2.000 som korting.
De moskee verkeert in slechte staat. Men is bezig met restauratie, maar heeft nog aardig wat werk. Ik zie een grote diepe scheur in de muur boven de ingang. Ook de koepel vertoont veel barsten. Onbewust kijk ik eerst naar boven voordat ik een plekje in neem om een foto te maken. Als ik de parkeerplaats voor de moskee oversteek op weg naar het Shah-i-Zinda necropolis, valt het mij op hoe warm het is. Het is nu op het heetst van de dag. Het Shah-i-Zinda necropolis is een straat met meer dan twintig mausoleums en tombes. De oudste tombes dateren uit de elfde eeuw. De tombe van Kusam-ibn-Abbas uit de 16e eeuw is de beroemdste in dit complex. Met een taxi laat ik mij afzetten aan de andere zijde van het centrum bij een hotel met buitenterras. De luxe van het hotel lijkt wat vergane glorie. Ik zit echter heerlijk onder de bomen in de schaduw. Een rustmomentje. In de namiddag wandel ik het park in. Ik bezoek de tombe van Timur in het Gur-e Amir complex. Hier ligt - waarschijnlijk - Timur begraven met zijn zoon en kleinzoon. Via de smalle straatjes achter het complex loop ik terug naar het hotel.