Benin > Slapen in een paalwoning in Ganvié

Als ik wakker word komt de benauwende warmte me al direct tegemoet. Gisteravond toen ik naar bed ging was het nog altijd 29 graden. Ik heb de oude airconditioner geprobeerd, maar het apparaat maakt meer herrie dan het koelt. Na een uur rammelen was de temperatuur met één graad gedaald. Ik heb besloten de nacht zonder airco in te gaan. Ondanks het harde tweepersoonsbed, slaap ik prima. Alleen kan ik niet goed wennen aan de kussens in Benin. De kussens lijken wel een zak cement uit de bouwmarkt. Als ik 's morgens de badkamer betreed. blijkt er geen water meer te zijn. Dan geen douche. Met wat restant druppeltjes uit de kraan, was ik mijn gezicht en ga ontbijten. Na het ontbijt wandel ik met enkele reisgenoten naar het centrum. Via de boulevard lopen we langs de lagune. Door de struiken en de begroeiing in het water hebben we geen zicht op het water.

Benin - Langs de kant van de weg wordt illegaal geimporteerde benzine verkocht

In de brandende zon wordt volop benzine verkocht in flessen langs de kant van de weg. Dat dat nooit een keertje goed fout gaat? Bij het koloniale huis van het museum de Silva, slaan we linksaf en lopen naar de kathedraal van Porto Novo. De oude Portugese Kathedraal is in koloniale stijl gebouwd. Vooral de klokkentoren is prachtig. Van binnen is de kerk simpel ingericht, maar netjes verzorgd. We steken door naar de Grand Market. Net als in andere steden in Togo en Benin is het hier een grote drukte. Een wir-war van kraampjes met vooral fruit en vis. Ik verbaas me er over dat sommige kraampjes praktisch boven een afvalstroompje staan. Pik zwart vies water, vermengd met olie, loopt onder de kraampjes door. Naast de markt staat de Araromi moskee uit de 13de eeuw. Oorspronkelijk gebouwd als kerk, maar tegenwoordig een moskee. Omstanders geven aan dat de moskee nu gesloten is voor bezoekers, maar na vieren weer open is. Dan zijn we al weer uit Porto Novo. We wandelen terug en bestellen een cola. De flesjes zijn zo koud, dat de cola bevroren in de fles zit. We krijgen een wijnkoeler met lauw water om de flessen te ontdooien. Via de Assemblee en de plantentuin komen we weer bij het hotel. Ik heb gelukkig weer water op de kamer. Voordat we vertrekken, neem ik een douche. Als ik me scheer en probeer wat water uit de wastafelkraan te krijgen, breekt de complete knop af.

Benin - Vissers op het Nakoue meer in Benin

Het water spuit de badkamer in. Beneden in de lobby is iemand die op mijn kamer de hoofdkraan weet te vinden. Hij gaat kijken hoe hij het kan oplossen, ik check uit. Alle bagage wordt in de bus geladen. We rijden nog geen 300 meter tot de boot. Dit stukje hadden we ook wel kunnen lopen. Met alleen bagage voor één nacht stappen we vervolgens aan boord van een Pinasse (houten boot). De overige bagage blijft in de bus. Die zien we morgen weer. Onze schipper stuurt de Pinasse behendig door het ondiepe water van de Laguna van Porto Novo. Verschillende waterplanten drijven op het water. Zo nu en dan haalt hij de motor omhoog om te kijken of er geen planten in de schroef terecht zijn gekomen. Ook moet hij talrijke visnetten ontwijken. Met hun kano's zetten de vissers de netten uit of gooien ze met een soort lasso worp de netten in het water. Sommige vissers zwaaien enthousiast naar ons, anderen willen liever niet op de foto en bedekken hun gezicht. Achter onze boot komen ook de vissen tot leven. Vogels, Sterns denk ik, maken hier gebruik van. Ze laten zich van zo'n tien meter hoogte loodrecht naar beneden vallen om de vis uit het water te pikken. Een grappig gezicht. We varen de lagune uit en komen op het Nakoue Lake, een groot maar ondiep meer. Heel in de verte zie ik de contouren van de stad Cotonou liggen. Cotonou is de grootste stad van Benin met ruim één miljoen inwoners. We laten Cotonou links liggen en koers richting Ganvié. Na bijna drie uur varen doemt de palenstad Ganvié voor ons op. Honderden houten huizen staan op palen boven het meer. Ganvié is oorspronkelijk ontstaan tijdens de slavenhandel. Bewoners van het vaste land vluchtten het water op om te ontkomen aan de slavenexport.

Benin - Het leven in Ganvié speelt zich geheel af op het water

Tegenwoordige wonen nog altijd 20.000 mensen in Ganvié. Ganvié wordt ook wel het Venetië van Afrika genoemd. Iedereen verplaatst zich per boot. Bij het binnenvaren van Ganvié worden wij onthaald door een fanfareboot. Zij varen met enthousiaste muziek voor ons uit. Dit trekt de nodige aandacht en iedereen komt even kijken. Vanuit de bootjes en vanuit de open ramen klinkt het “Jové, Jové”. Bij de Auberge “Chez M' leggen we aan. Hier zullen we vannacht overnachten. De kamers staan allemaal op palen. De kamer is simpel ingericht en zijn slechts van elkaar gescheiden door een wandje van twee meter hoog. In de kleine ruimte staat een tweepersoonbed met klamboe. Ook is er een eigen toilet en douche met afvoer op het meer. Prima om te slapen. Voor de Auberge is een verkeersknooppunt van bootjes. Met een biertje in de hand bekijk ik het schouwspel. Pal tegenover de Auberge is een watertappunt. Per boot kunnen de inwoners hier drinkwater halen. Er ligt een lange rij boten te wachten. Soms wordt er geduwd of geroepen om voor te komen. De bootjes liggen diep in het water als ze water gehaald hebben. Voor sommige bootjes is er net iets te veel gemorst. Ze lopen vol en zinken. Met enige ervaring wordt de boot weer snel boven gehaald en gehoosd. Wel moet weer achteraan in de rij aangesloten worden. 's Avonds ga ik op tijd naar bed. Ik span de klamboe zorgvuldig rond de matras. Rond het water zitten veel muggen. Tussen de spleten in de vloer zie ik het water klotsen. Direct naast mijn kamer hoor ik de bootjes voorbij varen. In de verte bij de moskee is een feest gaande. Muziek schalt over Ganvié. Op deze geluiden val ik in slaap.