IJsland > Door de sneeuw bij min 10 °C

Vandaag is het een facultatieve dag. Dit betekent dat iedereen zelf kan bepalen welke activiteit te doen. Wij, Fred, Theo en ik besluiten te gaan hiken. De hoteleigenaar heeft aangegeven dat het wel mogelijk is, maar dat de wandeling eigenlijk voor de zomer bedoeld is. Het zal misschien moeilijk worden om het juiste pad te volgen.

IJsland - Wandelen bij Leirhnjúkur bij de Krafla vulkaan op IJsland

Met de aanwijzingen van de dag ervoor (naar de berg lopen en dan naar het dorp) moet het toch lukken. Zo gezegd, zo gedaan. Om half tien worden we opgehaald. Van het hotel krijgen we uit voorzorg een GPRS mee, voor het geval we verdwalen. Vannacht is er een laagje sneeuw gevallen en het sneeuwt nog steeds. De chauffeur heeft met alle sneeuw op de weg weinig moeite. Met een flinke snelheid rijdt hij naar het begin van de route. Onderweg geeft een bord langs de route aan dat het 10 graden onder nul is en windkracht 6 uit het noorden. Goede vooruitzichten. Na een half uurtje rijden arriveren we bij Leirhnjúkur, waar ook de sneeuwscooters staan. De ferme wind komt ons al direct tegemoet. De chauffeur verklaart ons waarschijnlijk voor gek. Op de vraag welke kant we eigenlijk uit moeten, vraagt hij ons welke route ons eigenlijk geadviseerd is. Opgetogen lopen we in de richting die de chauffeur aangewezen heeft. De berg Hverfjall is door de bewolking en de sneeuwval nog lang niet zichtbaar. Het heeft iets bijzonders om te lopen in een wit berglandschap in de verse sneeuw. Wel is het goed opletten, want soms ligt er aarde onder de sneeuw, soms ijs. Gelukkig blijken de lagen kleding goed bescherming te bieden tegen de koude. Na een half uurtje komen we bij onze eerste uitdaging. Lopend op de linkerkant van een bergkloof, denken we aan de andere zijde beter te kunnen lopen.

IJsland - Een ijzige en steile afdaling tijdens de sneeuwwandeling

We moeten dus oversteken. Het afdalen verloopt door ijzige stukken nog niet zo eenvoudig en door onderlinge verdeeldheid kiezen we allen voor een ander stuk om af te dalen. Deels lopend en deels glijdend komen we veilig beneden. Aan de andere kant klimmen we weer naar boven en volgen het pad dat we gezien hebben. Het pad gaat langzaam over in een berghelling en deze helling wordt steeds steiler. Te steil om met de sneeuw op te blijven lopen. Er zit niets anders op om terug te keren. Wel kunnen we vanaf deze zijde goed het vervolg spoor zien waar we waarschijnlijk langs kunnen lopen. Alleen de route terug gaat pal tegen de wind in. We klauteren naar beneden en door het dalletje lopen we vervolgens richting de elektriciteitspalen. Deze palen staan op onze kaart en komen grotendeels overeen met onze route. Dit gaat een lange tijd prima, totdat de elektriciteitsleiding vanaf een rotspunt het dal in duikt. De opties om ook in het dal te komen zijn beperkt. We besluiten een bevroren beek een stukje te volgen om om de rotspunt heen te komen. Stukje bij beetje klimmen we naar beneden. In het dal vinden we toevallig twee paaltjes van de officiële route. Meer ook niet. Vanaf dit punt kunnen we wel voor het eerst de Hverfjall berg zien door de bewolking. Via een lava-vlakte wandelen we in de richting van de berg. De sneeuwlaag is aangevroren en meestal sterk genoeg om over heen te lopen. Soms zak je net door de bovenste sneeuwlaag heen. Echt diep zijn de sneeuwbergen niet, maar de onvoorspelbaarheid is lastig. Bij de Hverfjall berg nemen we een korte pauze om het inmiddels bevroren brood op te eten. We lunchen op een plekje uit de wind. Lang kunnen we niet blijven zitten omdat we dan teveel af koelen. We vervolgen onze weg richting Raykjahlid. De route is in tegenstelling tot het ochtendprogramma veel vlakker. Alleen staan hier veel meer struiken.

IJsland - Wandelen langs de Hlidarfjall mountain

Tussen de struiken is het smeltwater bevroren. Door het laagje sneeuw zien we niet waar ijs ligt en waar aarde ligt. Dit heeft af en toe een glijpartij tot gevoel, maar dit is nimmer een harde val. Vanaf de helling zien we de rookpluimen van de oude fabriek. Hier zijn we gisteren ook langs gereden. De autoweg moet hier in de buurt zijn. Vanaf dit punt kunnen we vervolgens via de autoweg naar het dorp lopen. Het eerste hek dat we tegenkomen is eenvoudig te openen en achter ons weer te sluiten. Even verderop komen we opnieuw een hek tegen. Dit hek is lastiger te nemen en we klimmen we maar overheen. We komen uit bij een soort waterreservoir. Het water is bevroren en we maken verse sporen in de sneeuw op het grote meer. Niemand is hier nog geweest. Bij de uitgang, aan de andere kant, moeten we opnieuw over een hek klimmen. We vervolgen onze route naar de doorgaande weg, die we nu ook zien liggen. We denken er aan om te gaan liften naar het dorp. We zijn alle drie moe en het is nog anderhalve kilometer lopen naar het dorpje langs de weg. Dit blijkt niet nodig. De eerste auto die passeert zijn onze medereizigers, die terugkeren van het langlaufen. Enthousiast hangen zij al uit het raam. Gauw allemaal wat inschikken en we rijden gezamenlijk terug naar het hotel. Dit bespaart ons een telefoontje om ons op te halen in Raykjahlid. In het hotel nemen we tevreden een biertje en proosten op de fantastische wandeltocht. Na een kort dutje maken we gebruik van de sauna en de warme hottub. 's Avonds tijdens het eten is opnieuw het Noorderlicht te zien. Nu nog mooier en feller dan gisteren. Snel heb ik weer de camera gepakt en ben naar buiten gesneld. Het Noorderlicht is echter zo mooi om te ervaren. Het is wederom niet op een foto vast te leggen.