Fiji > De Viti Levu highlands

De wekker loopt al om vijf uur af. We gaan vandaag zeevissen. Zelfs de receptioniste schrikt op als ze ons ziet op dit vroege tijdstip. Als ze hoort dat we gaan vissen, moeten we haar beloven een vis mee te nemen. Ze maakt zich zorgen dat we geen ontbijtpakket gevraagd hebben. Wat moeten jullie nu eten? Wij rekenen op wat snacks aan boord. Om precies kwart voor zes rijdt de chauffeur van Sigatoka Fishing Charters voor. Hij rijdt ons naar Cuvu. Onderweg zegt hij dat het weer omgeslagen is en dat de wind flink aangetrokken is. Gisteren zijn ze met klanten de zee opgegaan, maar de golven waren te hoog. De klanten wilden terug. Wanneer we bij Cuvu beach aankomen, blijkt ook vandaag de zee te wild. In de baai voor Cuvu lijkt het nog wel te gaan, maar in de verte op volle zee staan hoge golven. Het vissersbootje oogt ineens heel klein. Het voelt wel wat vreemd dat we eerst hier naar toe gereden zijn. Dit wisten ze toch al eerder? Er zit niets anders op dan met de chauffeur weer terug te rijden. Een uurtje later staan we weer bij ons resort. Het is zeven uur en het ontbijtbuffet wordt net uitgestald. Tijdens het ontbijt bekijken we de alternatieven voor vandaag. De vistour kan eventueel dinsdag opnieuw ingepland worden. De tocht door de highlands zouden we dan vandaag kunnen doen. Alleen kunnen we de traditionele dorpjes niet op zondag bezoeken. Deze dag geldt voor de bewoners van de dorpen als een rustdag. Misschien geldt dit ook wel voor dinsdag, aangezien nieuwjaarsdag op Fiji ook een nationale feestdag is. Wanneer we naar de auto lopen is de wind onstuimig en het regent licht. We rijden dezelfde route als vanochtend naar Cuvu en rijden daarvandaan door naar Sigatoka. We besluiten de Sigatoka Sanddunes over te slaan. Het miezert en dat lijkt ons geen goed weer om een zandduinen te beklimmen. We draaien de bergen in. Het asfalt op de weg is verrassend goed. Overal hadden we waarschuwingen gelezen over slechte onverharde wegen in de bergen.

Fiji - Een autotocht door de binnenlanden van Fiji

Vanochtend twijfelde het personeel nog of we de route naar Nadi binnendoor konden maken in verband met de slechte staat van sommige bruggen. We zien het wel. In het slechtste geval moeten we terug. De weg glooit tussen de bergen door. Overal is het groen. Net voorbij Mavao houdt het asfalt op. De weg gaat verder als gravel road. We moeten zorgvuldig de kuilen in de weg ontwijken. De kuilen zijn nog gevuld met het regenwater dat gevallen is de afgelopen dagen. Door de modderige ondergrond is het op sommige stukken glad. Voorzichtig rijden we verder. Normaliter kun je ook een bezoek brengen aan de traditionele dorpjes langs de weg. Hiervoor moet dan eerst toestemming gevraagd worden aan het stamhoofd. Op zondag echter wordt toeristisch bezoek niet op prijs gesteld. Net voorbij Tuvu wenkt een man op een paard. Waar we naar toe gaan?, vraagt hij. Wij noemen het plaatsje Bukuya. Hij kijkt bedenkelijk. Zou hier die lastige brug liggen? Dit blijkt niet het geval. De man stapt van zijn paard en begint uit te leggen dat we bij de eerste kruising naar links moeten, dan even rechtdoor en weer rechtsaf. Voor we er erg in hebben staat er op de plattegrond van Fiji een hele routebeschrijving getekend. We durven hem niet meer te zeggen dat we de navigatie op de telefoon gebruiken. Hij stelt zich voor als Joave. Zeg maar Joe vult hij snel aan. Hij woont hier en om ons heen ligt zijn land. Of we de waterval willen zien? Er zijn er twee, legt hij uit. Eentje ligt op een paar minuten wandelen. Ach waarom niet? Joe komt betrouwbaar over.

Fiji - Joave neemt ons mij naar een waterval op zijn land

We volgen Joe het grasland in. Bij een beek nodigt hij mij uit om op zijn paard te gaan zitten. Het is even balanceren op het paard. In plaats van een zadel ligt er alleen een deken op de rug. We komen verder en verder het bos in. Daar ligt een vijf meter hoge waterval. Voor ik er erg in heb, klimt Joe op zijn blote voeten de rotsen op. Kom ook, zegt hij. Wij bedanken. Op de terugweg vertelt hij over zijn gewassen en geeft hij ons enkele komkommers mee voor onderweg. Terug bij de auto bedanken we hem hartelijk. We geven hem een fooi en beloven de foto's op te sturen. Bij Bukuya slaan we linksaf. Via een smallere en meer kronkelige weg door de bergen rijden we naar Nadi. Naar mate we hoger in de Highlands komen wordt het uitzicht mooier en mooier. Het weer is opgeklaard en we kunnen zelfs de eilanden rond Nadi zien liggen. Tegen half vier arriveren we weer op de Queens Road bij Nadi. Omdat in de bergen geen restaurants zijn, stoppen we snel bij een eetgelegenheid voor een late lunch. Ook tanken we de auto weer vol. Aan de zuidzijde van Nadi ligt de Hindoestaanse Sri Siva Subramaniya tempel. Bij de ingang krijg ik een doek uitgereikt, om mijn benen af te dekken. Ook doe ik mijn schoenen uit. De huidige tempel is gebouwd op de plaats waar al sinds 1926 een tempel gevestigd was. De huidige, veel grotere, tempel is in de jaren negentig gebouwd volgens de Indiase Dravidische architectuur. Vanuit Nadi is het nog een krap uurtje terug rijden naar ons resort. Hier blijkt het weer ook opgeknapt. Niets wijst er op dat het vanmorgen zo hard gewaaid heeft. Voor het eerst op Fiji zien we zelfs een paar blauwe stukjes lucht. Naarmate de zon in de zee zakt wordt de zonsondergang mooier en mooier.