Home > Polen > Langs de Poolse steden > Reisverslag dag 7
2 november 2017 - 12 november 2017 (11 dagen)
De ergste ochtendspits is al voorbij als we rond half tien Warschau uit rijden. We reizen vandaag naar Krakau in het zuiden van Polen. De navigatie adviseert een route over de snelweg. Dit is flink om, maar wel de snelste route. Toch verwacht de navigatie dat we er nog altijd vierenhalf uur over gaan doen. Via de snelweg rijden we westwaarts richting Poznan. Bij het knooppunt met de A1 rijden we in zuidelijke richting naar Katowice. Onderweg stoppen we een keer om te tanken en om koffie te drinken. Tegen twee uur naderen we Krakau. Voordat we naar Krakau gaan, bezoeken we eerst de zoutmijnen van Wieliczka. Het zoutmijnencomplex ligt net iets voorbij Krakau. Omdat we vooraf al tickets gereserveerd hebben voor de Engelstalige rondleiding, hoeven we niet in de rij te staan bij het ticketloket.
We worden doorverwezen naar een apart loketje. Onze rondleiding begint om vier uur. We zijn aan de vroege kant/ We hebben nog alle tijd om wat te eten. In een restaurant bestellen we een rode bietensoep met een kroket. Waarschijnlijk een lokale combinatie. Om precies vier uur heet Svetlana ons welkom. Zij begeleidt ons in de mijn. De mijnschachten lopen tot driehonderd meter diep. De toeristen route komt echter niet dieper dan 140 meter. Eerst moeten we afdalen naar level 1. Hiervoor dalen we met de trap. Meer dan vijftig keer dalen we een trappetje met zeven treden af. Er lijkt geen einde aan te komen. Als je tussen de leuningen naar beneden kijkt, lijkt de trap oneindig door te lopen. Op een diepte van 65 meter onder de grond laat Svetlana de zoutmijnen zien. Ze toont de rollen zout dit uit de rotsen gehouwen werden, de houten constructies om te kunnen hijsen en verschillende zout sculpturen in verschillende settings. Via trappetjes dalen we naar level twee en drie. We komen uit op een diepte van 140 meter. De temperatuur is aangenaam rond de 14 graden. Normaal wordt in de zomer gewaarschuwd warme kleren aan te doen, maar voor vandaag is het juist aangenamer dan buiten. Het hoogtepunt van de rondleiding is de 'zout-Kathedraal'. Een enorme hal uitgehouwen als kerk. Schitterend! Alle beelden, het altaar en de trap zijn uit het zout gehouwen. Na bijna twee uur zijn we bij het einde van de rondleiding. Svetlana vraagt of er nog mensen belangstelling hebben voor het museum.
Wij hadden hier over in de gids gelezen. Vreemd genoeg zijn er buiten ons maar twee andere belangstellenden. Voor Svetlana is dit geen probleem. Zij leidt de andere mensen naar de lift en neemt ons mee naar het museum. Ze geeft uitleg over de tentoongestelde attributen, de kleurrijke mineralen en we passeren zalen met grote houten hijsconstructies. Wij hadden deze extra tour niet willen missen. Ook deze tocht eindigt bij de lift. Een krappe en wat verouderde lift voor negen personen. Met een beetje passen en meten kan iedereen mee. Veilig gaat de lift door de oude mijnschacht naar boven. Weer boven de grond is het donker. Het terrein is praktisch verlaten. Wij zoeken onze auto weer op en rijden naar ons hotel in de Joodse wijk van Krakau. Het valt nog niet mee om bij het hotel te komen. Er hangt een verboden in te rijden bord met een Pools onderschrift. In eerste instantie rijden we er niet in. Als blijkt dat dit de enige weg is om bij ons hotel te komen, besluiten we de smalle straat in te rijden. We parkeren even op de stoep om onze bagage naar de kamer te brengen. Daarna parkeren we onze auto op een klein parkeerterreintje, driehonderd meter verderop. Dit terrein hoort bij het hotel. Het is inmiddels half negen en echt trek in een volledige maaltijd hebben we niet meer. We wandelen richting de oude stad van Krakau. In een kleine pub in een kelder bestellen we bier en kijken terug op de mooie tocht door de zoutmijnen. Morgen gaan we naar Auschwitz. Dit is weer een excursie van een heel ander kaliber.