Reisverslag Indonesië: Sumatra, Java en Bali

6 mei 2015 - 4 juni 2015 (30 dagen)


Indonesië > Wandelen door het Karbouwengat

Dag 12 - Zondag 17 mei 2015

Ik loop het hotel uit en volg gids Dodi naar het uitkijkpunt over het karbouwengat. Deze canyon is 120 meter diep en doorsnijdt het landschap over 15 kilometer. Ik ga vandaag een wandeling maken door de canyon en langs de dorpjes op de andere oever. Eerst moet ik flink afdalen. Via trappen en soms gladde schuine hellingen daal ik af. Halverwege stop ik even bij een ingang van een grot. Dit zijn de Japanse tunnels. In de tweede wereldoorlog lieten de Japanners door krijgsgevangenen een kilometers lange tunnel graven als bunker en voor munitieopslag. Tegenwoordig is het een museum. Beneden in de canyon steek ik de rivier over met een hangbrug. Het is druk op de route. Vele lokale toeristen maken vandaag ook het uitstapje. Ik groet regelmatig met 'salemat pagi'. Aan de andere zijde klim ik via een steile trap het karbouwengat weer uit. Ik merk goed dat het warm is. De zon schijnt flink. Als ik bovenaan kom, zie ik verschillende verkoopkraampjes.

Indonesië - De diepe kloof aan de rand van Bukkittinggi

Normaliter komen hier veel mensen denk ik. Nu is het rustig. Door de regenval van gisteren is het terrein modderig. Ik wandel verder over de gewone weg naar Koto Gadang. In dit dorp verbleven vroeger de Nederlandse overheersers. Zij lieten hier koloniale huizen bouwen. Nog altijd staan deze huizen in dit dorp. Hierdoor is het dorp wel een dorp voor de welgestelden. Als ik het dorp binnen wandel, word ik verwelkomd door een groep dames. Zij zijn uitgedost in hun mooiste kledij. Zij vinden het geen bezwaar als ik een foto van hen maak. Zij willen van alles van mij weten. Op het centrale plein staat het gemeentehuis in Koto Gadang volledig in Batak stijl. Het houten gebouw is fraai gedecoreerd met houtsnijwerk. De karakteristieke punten van het dak steken mooi af tegen de blauwe lucht. Er is feest vanavond in het dorp. Dorpsbewoners zijn bezig met de voorbereidingen. Drie buffels zijn geslacht en worden klaargemaakt in grote pannen. Het feestterrein is mooi versierd met vlaggen en slingers. Onder het tentdoek zitten dames in zondagse kledij. De cameraman richt direct zijn camera op mij. Ook verschillende gasten willen met mij op de foto. Grappig, zij met mij en ik met hen. Via de zilversmid kom ik aan bij de rijstvelden. Dodi gaat mij voor over de smalle paadjes tussen de velden. Het is zaak om goed mijn balans te houden, want aan weerszijde liggen natte rijstvelden. Ik loop Kris kras tussen de fel groene velden door. Dodi laat mij de slakken zien.

Indonesië - het gemeentehuis van Cadeau Gadang is opgetrokken in Batak stijl

Zij zijn de grootste vijand van de rijstproductie. Ik zie behoorlijk veel slakken overal. Ook zie ik donkere wolken boven mij ontstaan. De wolken hangen tegen de bergen. Nog voordat ik het rijstplateau overgestoken ben, begint het al te spetteren. Ik duik het bamboebos in. Het pad daalt snel. Doordat de grond nat is, is het pad glibberig. Voorzichtig daal ik af tussen de tien meter hoge bamboe bomen. Boven mij hoor ik de regen toenemen op de bladeren. Als ik uit het bos kom is het gestopt met zachtjes regenen. Ik twijfel heel,even of ik mijn poncho aan moet trekken. Veel tijd heb ik hier niet voor. Plotseling komt de regen met bakken uit de hemel. Alle sluizen staan open. Snel trek ik de poncho over mijn hoofd, maar ik ben al kleddernat. Bij een huisje probeer ik te schuilen door plat tegen de muur te gaan staan. Ook de geit schuilt naast mij en is niet van plan zijn plaatsje op te geven. Wat een omslag van het weer. Als de ergste bui over is loop ik verder. Ik ben bijna bij het eindpunt. Maar voordat ik de weg bereik, moet ik nog de rivier doorkruisen. Ik trek mijn Teva's aan. Het is niet meer nodig om mijn broekspijpen af te risten. Deze zijn toch al nat. Bij het eindpunt komt een vrachtwagen aangereden. Ik stap achter in de laadbak. In een kwartiertje word ik weer terug naar het hotel in Bukittinggi gereden. Het blijkt dat het hier helemaal niet geregend heeft. De regenbui is aan de andere zijde van de berg gebleven. Snel pak ik een warme douche. Ondertussen begint het in Bukittinggi ook te regenen. De bui heeft de stad bereikt. 's Middags wandel ik het centrum in. Het is weer droog. Bij de grote klokkentoren, gebouwd door de Nederlanders in 1926, is het druk met lokale jeugd. Of ze met me op de foto mogen? Waar ik vandaan kom? en enkele meisjes vragen of ze Engels mogen oefenen. De leraar geeft mij van een afstandje een vriendelijke glimlach. Het is wel goed opletten op het plein. Verschillende reisgenoten hebben vervelende ervaringen met (mogelijke) zakkenrollers. Ik let goed op mijn portemonnee en mijn paspoort. Via de upper market daal ik de trappen af naar de lower market. Daarvandaan vraag ik de weg naar Fort de Kock. Na nog enkele keren de weg gevraagd te hebben, sta ik voor de ingang van de Zoo. Via de dierentuin kan ik waarschijnlijk ook bij het fort komen, maar de dierentuin hoeft niet van mij. Ik loop om de dierentuin heen. Als ik via de ingang aan de andere zijde naar het fort wil, blijkt ook hier de dierentuin te beginnen. De restanten van het fort blijken in de dierentuin te liggen en zijn alleen met een toegangskaartje te bezichtigen. Ik laat dit voorbij gaan. Tegen zonsondergang keer ik terug naar het karbouwengat. Vliegende honden vliegen rond deze tijd uit op zoek naar voedsel. Ik wacht tot de zon helemaal onder is. Van de overzijde van de canyon zie ik enkele stipjes. Al snel zie ik talrijke beesten door de lucht vliegen. Sommige vliegen ook pal over mij heen. Wat een prachtig gezicht.



Lava View LodgeDe neon verlichting van de Lava View Lodge
Boeddhistische Sewu tempelDe boeddhistische Sewu tempel naast buiten het Prambanan complex
SchapenEnkele nog levende schapen liggen achter op de bagagedrager van een brommer
Oerang Oetan SandraOerang Oetan Sandra klimt met haar kleintje naar de grond

Reisverslag Indonesië: Sumatra, Java en Bali

Ben jij een wereldreiziger?