Madagascar > Voetballen met lokale jeugd

Ik pak mijn tas weer in. Vandaag ga ik naar Antsirabe. Het handvat van mijn tas is tijdens de vlucht beschadigd. Door het op het dak tillen is nog een deel afgebroken. Dit komt niet meer goed. Ik besluit het handvat hier achter te laten. Hierdoor kan ik mijn tas nog wel achter mij aan trekken, maar niet meer met een uitgetrokken handvat. Het is niet anders. De weg naar Antsirabe gaat voor een deel over dezelfde route als eergisteren. Ik volg dezelfde weg door het heuvelachtige landschap terug naar de hoofdstad Antananarivo. Ik begin al te wennen aan het uitzicht op de rijstvelden en de dorpjes langs de route. Het valt mij op dat iedereen er redelijk goed verzorgt uit ziet. Ik zie geen kinderen met versleten kleding zoals ik wel in andere Afrikaanse landen gezien heb. Aan het einde van de ochtend rijdt de bus Antananarivo weer binnen. Ik herken de straten van twee dagen geleden. Bij een grote supermarkt stopt de bus. Zoe gaat inkopen doen voor de lunch. Dit geeft mij de gelegenheid wat te drinken op een terrasje. Aan de luxe winkeltjes te zien in de shoppinghall komen hier alleen de wel gestelden. Na de stop rijd ik verder in zuidelijke richting. Als ik de kaart er bij pak, schat ik in dat ik ongeveer op de helft ben. Het landschap is vlakker en de weg gaat van dorpje naar dorpje.

Madagascar - Een vrouw poseert trots met haar kinderen voor haar winkeltje

Hierdoor moet soms flink afgeremd worden. Ik zie opvallend veel fietsers langs de route. Sommige hebben varkens achterop geladen of grote balen hooi. Ook zie ik in ieder dorpje dat ik passeer meerdere opvallend grote kerken. Zoe legt uit dat de helft van de bevolking Katholiek is en ongeveer de andere helft Protestant. Sporadisch zie ik ook een moskee in het landschap staan. Ik had juist verwacht dat net als in Oost Afrika de Islam meer aanhangers zou hebben. Bij een meertje houd ik stil voor een picknick. Een leuke plaats om een broodje te eten. Ik beleg mijn stokbroodje met tomaten, kaas en sardientjes. Verderop is een Malagasy familie aan het feesten. Zij dansen op de muziek van de autoradio. De grootmoeder is jarig vandaag. Als ik weer in de bus stap is het nog een flink stuk rijden. Zo'n typische reisdag is altijd jammer, maar ook noodzakelijk. Gelukkig besluit Zoe zo nu en dan een stop te maken. Tijdens de stop rijdt de bus vooruit en loop ik een stukje langs de doorgaande weg. Een groep schoolkinderen komt al enthousiast aangerend. Toch blijven ze op veilige afstand staan.

Madagascar - Van restmaterialen worden auto s gemaakt om geld mee te verdienen

Ze zijn wel over te halen om te voetballen. Eén van de jongens heeft een bal van stukjes stof bij zich. Ik ren achter hen aan door het stoffige zand. Al snel is het iedereen tegen mij. Verderop stop ik weer even in een dorpje. Terwijl ik langs de weg loop, heb ik veel bekijks. Jongens spelen met een tafelvoetbalspel, anderen spelen domino. Achter de kerk spelen kinderen voetbal. Het stof van het veld waait mooi op in het licht van de ondergaande zon. Ik bekijk de plaatselijke kerk. Van binnen is de kerk eenvoudig ingericht. Terug op de route zeg ik verschillende mensen gedag. Het lijkt wel of het hele dorp uitgelopen is. Aan de andere kant van het dorp stap ik weer in de bus. Een leuke stop. Het is inmiddels half zes en de zon verdwijnt achter de heuvels. De schemer geeft het landschap direct een ander beeld. Het is al donker als ik Antsirabe in rijd. Het stadje ziet er hierdoor rommelig uit. Morgenmiddag ga ik het centrum bezoeken. Mijn onderkomen voor vandaag ligt enkele kilometers buiten het centrum. Tegen zeven uur draait Faly de bus het terrein van guesthouse Madalief op. Dit guesthouse wordt gerund door Rémy, een Nederlandse. Zij heet mij welkom. Ik krijg een welkomstdrankje aangereikt. Mijn huisje ziet er prima uit. Ook het eten 's avonds is prima verzorgd. Speciaal voor onze groep is een typische Malagasy maaltijd bereid.