Montenegro > Van Budva naar Stevi Stefan

Ik ontbijt op het terras aan de baai van Kotor. De bergen aan de overzijde weerspiegelen in het rustige water. Wat een heerlijke locatie. Om klokslag negen uur komt Vlado voorrijden. Hij begeleidt mij vandaag naar Budva en Stevi Stefan. Ik spreek met Vlado het programma voor de komende dagen door. Vlado is pessimistisch over mijn reistas.

Montenegro - Het uitzicht op het historische Budva

Naar ik begrijp wordt er gestaakt op de luchthaven van Italië, waardoor honderden stuks bagage achter gebleven zijn. Het is een chaos daar. Voordat ik Kotor verlaat, koop ik nog een zwembroek en een T-shirt voor het kanoën. Zo bij elkaar verzamel ik nog aardig wat bagage. Met mijn nieuwe aankopen rijd ik door de lange tunnel naar de kust in de richting van Budva. Bij het naderen van de kust, wijst Vlado mij op de stranden. Veel stranden zijn privé terrein voor hotels en resorts. Rond Budva is dit geen uitzondering. Ik zie talrijke toeristen lopen in de richting van het strand en de oude stad. Vlado parkeert vlak bij de oude stad. Ik volg hem naar de Main gate van de ommuurde stad. Ik wandel de smalle oude straatjes in. Oud Budva heeft veel weg van Kotor, maar Budva ligt meer op een landtong. Het schiereiland is omgeven door een hoge Middeleeuwse stadsmuur, gebouwd door de Venetianen in de 15de eeuw. Op de uiterste punt van Budva ligt de citadel. Op het centrale plein liggen de katholieke Church of St Mary of Punta en de Holy Trinity Orthodox Church naast elkaar. Ik vind de Orthodoxe kerk met alle kleurrijke fresco's het indrukwekkendst. Direct er achter liggen twee kleine kerkjes tegen de stadsmuur gebouwd. Deze oude kerkjes uit de 8ste eeuw ogen wat vervallen en zijn helaas gesloten. Als alternatief bezoek ik de Citadel van Budva. Vanaf het fort heb ik een mooi uitzicht over het oude centrum en de baai. Heel bijzonder vind ik de citadel niet. Het is allemaal iets te veel gerestaureerd. Oud Budva is in 1979 zwaar getroffen door een aardbeving. Het stadje is zo goed mogelijk hersteld. In mijn ogen soms iets te goed.

Montenegro - Het schiereiland van Stevi Stefan

Ik sluit mijn bezoek aan Budva af met een wandeling over de stadsmuren. Het is rond het middaguur, als Vlado mij de bergen in rijdt boven Budva. Ik stap in Braji?i uit voor mijn laatste wandeldag. Via het fort van Braji?i, het klooster van Ogradenica zal ik naar het eiland Stevi Stefan lopen. Een tocht van vijftien kilometer. Ik klim eerst omhoog naar het Kosma? Fortress van Braji?i. Het vervallen bouwwerk steekt af tegen de donkere lucht. Hoewel het in de baai nog altijd zonnig is, hangen donkere wolken in de bergen. Ik betwijfel of ik het droog ga houden. Vanaf het fort volg ik de oude militaire weg over de bergrug. Door de bewolking loop ik het eerste stuk van de wandeling door de mist. Gelukkig klaart het verderop op. In het zonnetje stijg ik langzaam naar zo'n 700 meter hoogte. Als ik na drie uur wandelen bij het klooster van Ogradenica aan kom, blijkt het kleine klooster gesloten. Ik heb even moeite om het vervolg van de route bergafwaarts te vinden. Volgens mij komt de kaart niet overeen met de situatie ter plekke. Na wat heen en weer gelopen te hebben besluit ik het breedste pad naar beneden te nemen. Het half verharde pad daalt snel. Ik moet goed opletten niet weg te glijden op de losse steentjes. Voor ik er erg in heb, glijd ik uit en val ik precies op mijn knie. Gelukkig geen schade en verwondingen. Doordat ik mijn reistas niet heb, heb ik ook geen EHBO voorzieningen bij met. Met een beetje pijnlijke knie daal ik verder af. De half verharde weg gaat over in een asfalt weg en in een bocht van een weg daal ik af via een oude trap naar het Praskvica klooster.

Montenegro - Het strand van Przno

Vanaf de trap heb ik mooi uitzicht op het klooster en het er achter gelegen eiland Stevi Stefan. Een kodak-momentje. Tegen vijf uur bereik ik het kerkje bij het klooster. Via de.hoofdweg moet ik verder naar Pržno. Precies op dat moment begint het even flink te regenen. Het lijkt wel of het warm water regent. Met mijn nieuwe paraplu op loop ik Pržno binnen. Aan de wandelpromenade langs de zee strijk ik neer aan een tafeltje. De ober komt direct met een dienblad met allerlei soorten vis aangelopen. Ik kies een vis uit en vul dit aan met salade en friet. Ondertussen geniet ik van de avondschemer over de Adriatische zee. Het eten smaakt prima. Na het eten heeft Vlado een taxi geregeld om mij naar Virpazar te brengen. De taxichauffeur laat mij zijn muziekvoorkeuren horen, terwijl hij in drie kwartier door de bergen naar Virpazar rijdt aan het meer van Skadar. Ik zie het langzaam donker worden. De chauffeur zet mij af bij hotel Vir. Een wat kil ogend voormalig staatshotel. Op de kamer is echter niets aan te merken. Op het terras van het hotel sluit ik de dag af met een lokaal wijntje.