Italië > De Sint-Pietersbasiliek

Om acht uur lopen we al naar de bushalte. We gaan vroeg op pad om op tijd bij de Sint-Pietersbasiliek te zijn. De kerk wordt dagelijks door duizenden belangstellenden bezocht en daardoor kunnen lange rijen voor de ingang ontstaan. Hoewel het zondag is en minder bussen rijden komt bus 98 al snel voorrijden. Bij het Vaticaan stap ik uit. Op de toegangswegen naar het Sint-Pietersplein zijn politiecontroles ingericht. Alle bagage wordt gecontroleerd. Dit betekent waarschijnlijk dat de paus vandaag zijn wekelijkse toespraak gaat houden. Zonder problemen passeer ik de controle. Ik loop het Sint-Pietersplein op. Ik zie de prachtige façade van de Sint-Pietersbasiliek. Donderdag was ik hier ook, maar toen stond de zon achter de basiliek. Ik heb voldoende tijd om de Sint-Pietersbasiliek te bezoeken. Ik start met de beklimming van de Dom. Bij de kassa zijn er twee opties: de hele route via de trappen of het eerste gedeelte met de lift. Ik kies voor de trappen. Hiermee wordt de beklimming een route over 551 treden. In een rustig tempo begin ik aan de eerste stappen. Het is te warm om sneller naar boven te lopen. De trap loopt rond de lift. Na zo’n 320 treden kom ik uit op het dak van de kerk. Dit is ook het eindpunt van de lift. Hiervandaan heb ik al een mooi uitzicht op het Sint-Pietersplein en de stad Rome. Ik kan niet tot de rand bij het plein komen. Een hek voorkomt dit. Men wil geen toeristen tussen de metershoge beelden op de façade. Zo van achteren is pas goed te zien hoe groot deze beelden zijn. Ik loop richting de Dom. Via een klein trappetje kom ik in de Dom zelf. Vanaf de balustrade kijk ik op de lager gelegen kerk. Het geluid van de heilige mis weerkaatst in de koepel. Overal waar ik kijk is het prachtig. Kleurrijke mozaïeken zijn rondom aangebracht en met goud afgewerkt. Aan de andere zijde verlaat ik de balustrade weer. Hier begint de trap voor het laatste stukje. De smalle trap draait omhoog. Naarmate ik hoger kom moet is wat opzij buigen om de wand niet te raken.

Italië - De standbeelden op de rand van de Sint-Pietersbasiliek

Ik loop pal onder het dak van de Dom. Wanneer dit niet meer mogelijk is, vervolgt de route over een ijzeren trap. Tenslotte leidt een kleine ijzeren wenteltrap mij naar de top. Ik sta op een kleine overloop aan de bovenzijde van de Dom van de Sint-Pieter. Ik sta 120 meter boven de stad. Vanaf de top heb ik schitterend uitzicht over heel Rome. Onder mij zie ik het Sint- Pietersplein liggen, de Sixtijnse kapel, het Vaticaan museum en de tuin van het Vaticaan. Vanaf de top van de basiliek is zichtbaar hoe klein het landje Vaticaanstad eigenlijk is. Aan de andere zijde daal ik de Dom weer af. Het is maar goed dat men eenrichtingsverkeer heeft ingesteld. De trappen zijn te smal om elkaar te passeren. Voordat ik helemaal afdaal naar de kerk, bestel ik op het dak van de kerk een cappuccino. Ook vul ik mijn waterflesje met water. De souvenirshop, die ook op het dak gevestigd is, is op zondag gesloten. Wanneer ik de laatste treden afdaal, kom ik midden in de Sint-Pieter terecht. Ik word overvallen door de pracht. Ik blijf even stilstaan om alles in mij op te laten nemen. Overal waar ik kijk is het mooi. De wandversieringen, de beelden en het plafond. Voor in de kerk is een mis gaande. Veel toeristen sluiten hier bij aan. Ik sla dit over. Ik geniet al van de klanken van het gezang door de kerk. Met 218 meter lengte is de Sint-Pietersbasiliek de grootste kerk ter wereld. Dit is duidelijk te zien. Ik loop even de kapel van de Heilige Communie in. Eigenlijk is de kapel alleen om te bidden. Zo te zien ben ik niet de enige die even naar binnen glipt. Een andere doorgang leidt naar de sacristie. De ruimte zelf is niet toegankelijk, maar wel vanuit de deuropening te aanschouwen. Mensen laten kleine flesje vullen. Het is mij niet precies duidelijk waarmee.

Italië - Vanaf de koepel is te zien hoe mooi de kerk is

Ik sluit mijn bezoek aan de basiliek af door de crypte. Hier liggen de praalgraven van 148 overleden pausen. Het voelt wat ongemakkelijk om hier tussendoor te lopen. Sommige tombes zijn zo mooi gedecoreerd dat het wel een museum lijkt. Aan de andere kant van de crypte kom ik weer uit voor de basiliek. Ik sta weer in het voorportaal. Ik heb nu de kans om de Heilige Deur te bekijken. Eline had eergisteren in het Vaticaan museum uitgelegd dat deze deur alleen tijdens het heilige jaar, eens in de vijfentwintig jaar, open gaat. De overige jaren wordt de doorgang achter de deur dichtgemetseld. Ik loop de Sint-Pieter opnieuw in. Van achteruit is pas goed te zien hoe enorm groot de kerk is. Om half twaalf verlaat ik de kerk. Het plein voor de Sint-Pieter stroomt vol met mensen. De paus spreekt om twaalf uur. Ik blijf aan de zijkant van het plein staan. Hier sta ik nog in de schaduw. Midden op het plein in de felle zon moet het ondraaglijk zijn. De stroom mensen blijft aanzwellen. Van alle kanten komen mensen aangelopen. Wanneer de klokken twaalf slaan, verschijnt de paus bij het raam van het pauselijk appartement. Er klinkt gejuich op het plein wanneer de paus begint te spreken. De paus gaat voor in het gebed. Grappig om dit mee te maken. De rede van de paus duurt maar tien minuten. Daarna stroomt het plein snel leeg. Ik ontmoet de reisgenoten weer voor de Friezenkerk aan de rand van het Sint-Pietersplein. Sandra neemt ons mee naar de wijk Trestevere. De wijk waar ik gisteravond gegeten heb. Ik was gisteren nog maar aan de rand van de wijk. De wijk is veel groter. Daarom gaan we een stukje met het openbaar vervoer. De bus rijdt helaas net voor onze neus weg. Hopelijk komt snel een volgende. Na een kwartiertje wachten stappen we in de bus om drie haltes verder weer uit te stappen. De bus is zo vol dat ik geen gelegenheid zie om bij de stempelautomaat te komen achterin de bus.

Italië - De Sint-Pietersbasiliek is 218 meter lang

Ik besluit het maar zo te laten. Trastevere was vroeger een wijk voor de arme mensen. De mensen die niet in het centrum konden wonen, kwamen hier terecht. Tegenwoordig is het een hippe uitgaanswijk. In de smalle straatjes zit horeca met gezellige terrasjes. Op het Piazza di Santa Maria verdelen we ons over de terrasjes voor de lunch. Ik heb niet zoveel honger. Ik bestel soep. Aan de overzijde van het plein staat de Basiliek Van Santa Maria. Sandra gooit een muntje in een automaat. Hierdoor wordt het mozaïek boven het altaar voor enkele minuten verlicht. Het mozaïek dateert uit de twaalfde eeuw en is uitgevoerd in strenge byzantijnse stijl. Een deel van de groep houdt het na de kerk voor gezien. Zij keren per taxi terug naar het hotel. Met een klein groepje steken we door naar het Timer-eiland. We lopen tussen het hospitaal en kerk door. Rond 1500 floreerde de stad. Vooral Joden hadden de invloedrijke functies. De toenmalige paus Paulus IV verbood deze banen en dwong de Joden naar één specifieke wijk in de stad moesten verhuizen. Dit leidde tot de Joodse Getto. Pas in 1848 werd dit besluit (deels) opgeheven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn veel Joden afgevoerd door de Duitsers. De Joodse wijk is sindsdien flink veranderd. De kleine oude huizen, waar vaak meerdere families opeengedrongen woonden, zijn afgebroken. In de brede straat bevinden zich nu restaurants. De Joodse synagoge staat in de steigers. We gaan op zoek naar de bushalte. Met de bus rijden we naar Via Paola. Hier stappen we over op de bus richting het hotel. Rond vier uur ben ik weer terug in mijn kamer. Ik neem een douche. ‘s Avonds gaan we opnieuw de stad in. Het is leuk om de stad ook een keer bij avond te bekijken. Sandra stelt voor om met de metro naar de Sint-Jan van Lateranen basiliek te reizen. Het is dan inmiddels donker en de stad verlicht. Daarvandaan wandelen we via het Colosseum naar Piazza Venezia. Onderweg stoppen we dan ergens om iets te drinken en iets eenvoudigs te eten. Wanneer ik de metro uit kom zie ik dat de stad er ‘s avonds direct anders uit ziet.

Italië - Het Piazza di Santa Maria in de wijk Trastevere

Mooi verlichte gebouwen, maar ook duistere tunneltjes en donkere bosschages. De Sint-Jan van Lateranen is de hoofdkerk van de wereldkerk en daarmee de belangrijkste kerk van de Rooms-katholieken. Ik had mij eerder niet gerealiseerd dat deze kerk zo’n belangrijke rol speelt. Op weg naar het Colosseum passeren we een restaurantje met een dakterras. Het ziet er niet zo druk uit, maar hier is wel plek voor allemaal. Ik bestel een risotto en een bier. Ik heb best trek gekregen. Na het eten blijkt het al kwart voor elf te zijn. We moeten nog een stukje lopen naar de bushalte bij het Monument Van Victor Emanuel II. Onderweg passeren we het Colosseum. Snel maak ik een foto van het verlichte monument. De meeste bussen rijden tot twaalf uur. Daarna gaan ze over op het nachtnet. Bij de halte blijkt bus 916 nog te moeten komen. Het is erg druk met wachtende mensen. Sandra heeft er geen goed gevoel bij. Zij stelt voor naar de zijstraat te lopen. Bij die halte komen meerdere bussen. De geeft ons meer reismogelijkheden. Bij de halte verstrijkt de tijd, maar er komt geen bus. Misschien moeten we maar met de taxi. De taxistandplaats is een plein verder. Ook bij de taxi’s staat een rij wachtende mensen. Toch maar de bus? Op het digitale vertrektijdenbord zien we dat een bus nadert. Deze kunnen we een stukje in de goede richting nemen. De bus puilt echter uit. We kunnen er niet bij. Ook de volgende bus is vol, maar hier kunnen we nog net bij. Mijn kaartje stempelen in deze volle bus gaat mij niet lukken. We stappen uit bij het Vaticaan. Hiervandaan kunnen we drie buslijnen nemen. Het is niet duidelijk of de bussen nog rijden. De 916 komt aanrijden. Hier past niemand meer bij. Met moeite sluiten de deuren. Voor de zekerheid rijden we nog een paar haltes met een andere buslijn mee. Mocht het niet lukken verder te komen, kunnen we altijd nog gaan lopen. Het is nu nog twee kilometer tot het hotel. Terwijl we staan te twijfelen wat we het beste kunnen doen, komt een nieuwe bus aanrijden. Ook deze bus is vol, maar hier kunnen we nog wel bij. Om kwart voor één ben ik weer terug bij het hotel.

Italië - Deze kerk is belangrijker dan de Sint-Pietersbasiliek