Italië > De Sixtijnse kapel

Ik heb vannacht redelijk geslapen. Door alle nieuwe indrukken van Rome duurde het wat langer voordat ik in slaap viel. Ik neem een douche, kleed mij aan en ga naar de ontbijtzaal. Het ontbijtbuffet is tussen 07:00 en 09:00 uur. Hoewel ik maar een paar minuten na zeven uur arriveer, zit de hele ruimte al vol. Er blijkt een grote groep vroeg te vertrekken. Hiervoor was het buffet al eerder geopend. Het wordt snel rustiger. Vanochtend gaan we het Vaticaan museum bezoeken. Hiervoor hebben we een strikt tijdslot. We moeten om half negen bij het museum zijn. Naar het museum reizen we met de metro. Dit geeft Sandra de gelegenheid om onderweg nog extra kaartjes voor het openbaar vervoer te komen. Gisteravond lukte dit niet meer. Met een flinke stapel tickets komt ze weer naar buiten. Zij heeft tien kaartjes voor iedereen. Het metrostation Cornelia ligt diep onder de grond. Met vier roltrappen kom ik bij het metrospoor. De metro is al in aantocht. We rijden drie haltes mee tot Cipro. Terwijl we naar het museum lopen, belt Sandra al met de lokale gids. Sandra is niet bevoegd om in het museum te gidsen. Eline komt aangelopen. Zij is Nederlandse en woont al 19 jaar in Italië. Zij heet ons welkom in het Vaticaan museum. We zijn duidelijk niet alleen. Het is enorm druk voor de ingang. Tientallen groepen staan klaar om naar binnen te gaan. Iedere gids gebruikt een uitschuifbare stok om de groep de richting te wijzen. Ook Eline gebruikt haar herkenningspunt. Dit is geen overbodige luxe. Het Vaticaan museum ontvangt per dag maar liefst 30.000 bezoekers. In het museum krijgen we een nieuw audio systeem. Eén van het museum zelf. Eline neemt ons als eerste mee naar de binnentuin. Omdat zij in de Sixtijnse kapel geen uitleg mag geven, legt ze het Laatste Oordeel van Michelangelo alvast uit aan de hand van een afbeelding. Ook wijst ze op sommige details van de plafondschilderingen. In het museum lopen we langs de beeldengalerij. We slaan even af bij de Braccio Nuovo (nieuwe vleugel). Hier staat het standbeeld van Keizer Augustus van rond de start van de jaartelling.

Italië - Het standbeeld uit de eerste eeuw voor Christus is gerestaureerd

Eline toont hoe het standbeeld er vroeger uitgezien moet hebben in kleur. Bij het Standbeeld van de Nijl uit de eerste eeuw voor Christus is goed te zien hoe het beeld gerestaureerd is. We gaan de voormalige Pauselijke vertrekken binnen. Via de achthoekige binnenplaats komen we bij de Sala Rotonda (de ronde zaal). Het plafond komt overeen met het Pantheon. Naast vergulde bronzen beelden, staat midden in de ronde kamer de ‘badkuip van keizer Nero’. De enorme schaal van rood porfier heeft een omtrek van maar liefst 13 meter. Ik volg Eline en de stroom bezoekers naar de gangen waar de pausen vroeger doorheen liepen. In een gang hangen oude wandkleden. De volgende gang toont aan weerszijde landkaarten van de onafhankelijke regio’s waar het huidige Italië nu uit bestaat. Gelukkig is hier eenrichting ingesteld. Anders zou alles vastlopen. De route komt uit bij de Sixtijnse kapel. Eline waarschuwt niet alleen de kapel te verlaten. Wanneer je de verkeerde uitgang neemt, sta je buiten en kun je niet meer terug. De kapel werd in 1473 gebouwd in opdracht van Paus Sixius IV. Zijn opvolger, Paul Julius II besloot Michelangelo te contracteren om de fresco’s en plafond te schilderen. Michelangelo was hier vier jaar mee bezig. Tegenwoordig is de Sixtijnse kapel vooral bekend van kiezen van een nieuwe paus. Een paus moet met twee derde van de stemmen gekozen worden.

Italië - De pauselijke galerij met afbeelden van de Italiaanse onafhankelijke regio's

Wanneer er een nieuwe paus is, komt witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnse kapel. Deze schoorsteen is er nu niet. De schoorsteen wordt hiervoor speciaal aangebracht. In de kapel moet iedereen stil zijn. Via een luidspreker systeem wordt iedereen gemaand tot stilte. Hoe tegenstrijdig. Michelangelo schilderde het Laatste Oordeel achter het altaar. Na zijn dood werd het schilderij gekuist door schilder da Volterra. Er zou teveel blood zichtbaar zijn. Da Volterra hield hieraan de bijnaam de Braghettone (‘broekschilder’) over. We verlaten de kapel niet via de hoofduitgang, maar keren terug het museum in. Hier is het een stuk rustiger. Waarschijnlijk haken de meeste rondleidingen bij de kapel af. Eline heeft daardoor meer mogelijkheden om ons nog een paar mooie vertrekken te laten zien. We komen uit bij het restaurant. Tijd om wat te eten. Ik bestel een broodje met cola. In de tuin bekijken we na de lunch nog de pauselijke voertuigen: koetsen, de eerste T-Fords, gepantserde Mercedessen en de pausmobiel. Als laatste bezoeken we de Pinacoteca. Hier hangen schilderijen van de grote Italiaanse kunstenaars. De drie schilderijen van Rafaël vormen het hoogtepunt. Via een spiraalvormige trap dalen we naar de uitgang van het museum. Daar neem ik afscheid van Eline en bedank haar voor de enthousiaste en uitgebreide uitleg. Met het openbaar vervoer rijden we naar Galleria Nazionale d'Arte Moderna (moderne kunstmuseum). Het gebouw alleen al is een bijzonder bouwwerk. Voor vandaag hebben we voldoende musea gezien. Tegenover het museum gaan we de trappen op, die leiden naar het Villa Borghese park.

Italië - De beroemde Spaanse trappen aan de voet van de Trinita dei Monti kerk

De schaduw van de bomen is heerlijk verkoelend. Enkele mensen varen met een roeibootje in het meer. Ik bestel een cola en ga even zitten in de schaduw. Een lichte bries waait door het park. Aan de andere zijde van het park hebben we uitzicht over het centrum. We kijken uit op het Piazza del Popolo plein. Hier lag vroeger de noordelijk stadspoort. Op het plein staat de oudste obelisk van Rome. Sandra waarschuwt dat de terrasjes hier de duurste van Rome zijn. Aan de rand van het park staat de Trinità dei Monti kerk. Terwijl de reisgenoten hun water bijvullen bij een tappunt, schiet ik even de kerk in. Rechts naast de ingang hangt een schilderij van da Volterra, de broekschilder. Helaas hangt het doek in het donker. Meer dan een korte blik is niet mogelijk. Ik wil de groep niet laten wachten. Voor de kerk liggen de Spaanse trappen. Een barokke trap met terrassen en fonteinen. In de 18de eeuw stond onderaan de Spaanse ambassade. Dit leverde de informele naam op. Eigenlijk is de kerk en de trappen gefinancierd door de Franse monarchie. De fontein in bootvorm uit 1629 kwam enkele jaren geleden negatief in het nieuws omdat Nederlandse voetbalsupporters vernielingen aangebracht hadden. De beroemde Trevi fontein ligt een paar straatjes verder. De fontein werd in 1732 gebouwd in opdracht van paus Clemens XII. Met 22 meter breed is dit de grootste fontein van Rome. De fontein trekt duizenden toeristen. Rond het water is het druk. Iedereen probeert een foto te maken van de waterstroom. Ook gooien mensen met de rug naar de fontein muntjes in het water. Volgens de legende keert de gooier later terug naar Rome. Jaarlijks wordt voor miljoenen euro’s op deze manier gedoneerd.

Italië - Het is druk rond de 22 meter brede Trevi fontein

Aan het einde van de middag gaan we op weg naar het Piazza della Repubblica. De weg loopt omhoog. Dit valt niet mee met dit warme weer. In de Via del Quirinale passeren we enkele bijzondere kerken. Hoewel iedereen best moe is, overtuigd Sandra ons dat het de moeite is om de kerken even van binnen te bekijken. De eerste is het barokke Sant'Andrea al Quirinale Jezuïetenseminarie. De kerk is in 1658 ontworpen door Bermini. Aan de andere zijde van een klein parkje ligt de San Carlino kerk. Deze kerk is rond dezelfde periode gebouwd door Borromini. Hoewel de bouwstijlen verschillen, hebben beide kerken veel overeenkomsten. Tenslotte bezoeken we de Chiesa di San Bernardo kerk vlak bij het plein van de Republiek. Deze kerk is de kleine broer van het Pantheon. Sinds twee weken wordt entree geheven voor het Pantheon. Het is nog niet mogelijk groepstickets te boeken voor deze kerk. Morgen zullen we het Pantheon daarom alleen van buiten bewonderen. Hoewel veel kleiner heeft deze kerk vergelijkbare vormen als het Pantheon. Bij het Piazza della Repubblica nemen we onder de galerijen plaats op een terras. Snel bestel ik een drankje en zoek een lekkere maaltijd uit. Hier ben ik aan toe. Met de metro rijden we na het eten terug naar het hotel. In een klein winkeltje koop ik wat te drinken. In de tuin van het hotel nuttig ik dit.