Argentinië > De zeven merenroute naar San Martin

Argentinië - Het Lago Nahuel Haupi is het grootste meer op de zeven meren route

's Morgens verlaten we Bariloche al weer snel. Het komt er eigenlijk op neer dat we Bariloche nauwelijks bij daglicht gezien hebben. Volgens Marion is het stadje niet zo heel bijzonder, maar ik heb het gevoel dat de tijd ontbreekt om dit zelf vast te stellen. Om negen uur rijden we Bariloche uit richting San Martin de los Andes. We volgen hiervoor de zeven merenroute. Een van de beroemdste toeristische routes in het Argentijnse merengebied is de Ruta de los Siete Lagos. De weg slingert door een wonderschoon landschap van meren omgeven door met bossen bedekte bergen. Martha en Alejandro begeleiden ons als gids en chauffeur tijdens deze reis. Net buiten Bariloche verlaten we de hoofdweg en slaan linksaf de merenroute in. Eerst rijden we langs het Lago Nahuel Huapi, verreweg het grootste meer in de route. Het is ook vandaag weer mooi weer. Het is opvallend dat nu we een stuk noordelijker verblijven er weer bomen en vooral bloemen aanwezig zijn. Vooral bloeien de lupines volop langs de meren. We maken regelmatig fotostop om het de natuur vast te leggen. We houden een korte pauze in La Angostura. Daarna rijden we door richting San Martin. Na nog enkele stops en een stop bij een mooie waterval, rijden we rond half drie San Martin de los Andes binnen. Marion geeft uitleg over de facultatieve excursie mogelijkheden in San Martin. Daarna wandelen we naar de Hoofdstraat om een broodje te kopen. Aan het einde van de middag, als de temperatuur iets lager is geworden, wandelen we naar een uitkijkpunt. Het uitkijkpunt ligt in een indianengebied. Bij de toegangspoort zitten drie kinderen en zij verkopen tickets. Wij hadden gehoord dat de bijdrage één Peso zou zijn, maar zij vragen twee Pesos per persoon. We hebben het gevoel getild te worden. Het oudste meisje geeft nog aan dat er een nieuwe prijs is.

Argentinië - Vanaf het indianenreservaat is er een mooi uitzicht over het Lago Lacar

Uit hun bonnenboekje blijkt dat iedereen twee Pesos betaald heeft. Wij maken de prijs voor drie personen af op vijf Pesos. Waar heb je het helemaal over? Zij gaan akkoord en we krijgen onze tickets. Het blijkt een flinke wandeling naar boven te zijn. Via een spoor van groene stippen op de bomen, komen we steeds hoger. Onderweg bedenken we dat het best wel eens zou kunnen dat de prijs net vandaag omhoog gegaan is. Het is december en 1 december is in Patagonië over het algemeen de start van het nieuwe zomerseizoen. We zullen het nooit weten. Boven komen we bij het indianendorpje. Hier worden we vriendelijk naar het uitkijkpunt gewezen. Hier blijkt de wandeling niet voor niets. We hebben een prachtig uitzicht over San Martin en over het meer. 's Avonds gaan we eten in het centrum. Het pinnen lukt bij mij niet bij de automaat. Vreemd genoeg lukt het anderen wel. Ik kan lenen als het nodig is. Ik heb nog net genoeg geld bij ben. Met de laatste centen betaal ik het eten. Met nog slechts 45 Argentijnse Peso-centen op zak (zo'n 11 eurocent) ga ik slapen.