Argentinië > Zicht op de Torres de Paine

Vandaag hebben we een reisdag naar El Calafate in Argentinië. We kunnen wat uitslapen, waarna we de bagage in gaan pakken. Dit valt nog niet mee. Overal hangt kleding te drogen van de wandeldagen en met zes personen in een kleine ruimte, loop je elkaar al snel in de weg. Ik trek mijn kapotte schoenen weer aan en constateer dat ze weer verder ingescheurd zijn. Hopelijk kan ik El Calafate nieuwe schoenen kopen, want hiermee kan ik geen grote wandeling meer maken.

Argentinië - Voor de Salto Grande waterval in Torres del Paine

Om tien uur varen we met de boot weer over het Lago Pehoé terug naar de bus. Alvorens we het park 'Torres del Paine' gaan verlaten stoppen we eerst bij de waterval Salto Grande. Met een flinke geraas stort het fel blauwe water zich in het lager gelegen Lago Pehoé. Door de waterspetters vormt zich een regenboog boven de waterval. Achter de waterval is de gehele bergketen van de Grande Paine zichtbaar. Een prachtig gezicht. Alleen zijn vanuit deze hoek de granieten 'Torres' niet zichtbaar. Daarom rijden we een klein stukje om langs de refugio van de eerste overnachting. Hiervandaan hebben we een fantastisch uitzicht op de drie torens. Met een telelens zijn de bergtorens goed dichterbij te halen. Natuurlijk is het jammer dat het drie dagen geleden niet dit weer was, maar je kunt niet alles hebben. Met de bus rijden we het park uit en weer terug richting Cerro Castillo. We stoppen nog twee keer om afscheid te nemen van Torres del Paine. Eén stop is bij een meer waar de Torres del Paine perfect in weerspiegeld worden. Een ansichtkaart. Gelukkig heb ik de foto snel kunnen nemen, want er steekt een briesje op en binnen enkele seconden verdwijnt de weerspiegeling in het water.

Argentinië - De Torres del Paine weerspiegelen in het meer

In de bus eten we het lunchpakket op. Bij Cerro Castillo steken we de grens met Argentinië weer over en er mag geen kaas, worst of fruit de grens over. Bij het wegrestaurant bij Cerro Castillo nemen we afscheid van onze gids Pedro en de chauffeur. Vanaf hier gaat de reis verder met de openbaar vervoer bus naar El Calafate. Om kwart over drie komt de bus, met een kleine vertraging, aangereden. We laden de bagage over en wandelen naar de grens voor de nodige formaliteiten. Het is nog vier uur rijden naar El Calafate en ik doe mijn ogen dicht. Het landschap buiten is vlak en kaal. Om half acht arriveren we bij het busstation in El Calafate. De bagage gaat in een busje en wij wandelen naar het hotel. El Calafate is een toeristenstadje met één brede hoofdstraat. 's Avonds koop ik nieuwe bergschoenen in één van de sportzaken. Mijn oude schoenen laat ik achter in de winkel. Op mijn nieuwe schoenen loop ik naar het restaurant Casimiro, waar we met een groepje eten.