Chili > De indrukwekkende Grey Gletsjer

Als we met de bagage naar de busjes lopen is het droog, maar nog wel bewolkt. De Torres laten zich ook vandaag nog niet zien. We rijden door het park naar een andere refugio. We hebben gisteren de rechter kant van het W-circuit gelopen. Vandaag en morgen lopen we aan de linker kant van de denkbeeldige W. Het busje zet ons af bij een catamaran veerboot. De boot brengt ons in een half uurtje over het Lago Pehoé. Onderweg krijgen we koffie en thee aangeboden. De refugio is veel groter en luxer als ons vorige onderkomen. Het heeft meer weg van een grote jeugdherberg met gaarkeuken. We kunnen de bagage opslaan in een depot en maken ons klaar voor de bergwandeling naar de Grey Gletsjer.

Chili - Uitzicht over het meer Lago Grey en op de achtergrond de Grey Gletsjer

Als we op stap gaan is het redelijk weer. De lucht laat veel blauwe stukken zien, alleen staat er veel wind. Zeker naarmate we hoger klimmen, neemt de wind flink toe. In het laatste stukje van de eerste klim waarschuwt Pedro extra alert te zijn op sterke windstoten. Hier zijn wandelaars wel eens omgeblazen. Zodra we boven komen begrijpen we waarom. Pedro legt uit dat dit gedeelte van Chili in feite het eerste stuk land is voor de wind. Alle winden onder Australië en Nieuw-Zeeland langs komen pas in Chili bergen tegen. Dit is ook de reden waarom hier veel gletsjers liggen. De wolken stuwen hier omhoog en de sneeuw valt naar beneden. Vanaf dit punt loopt de wandeling valk langs de oever van het meer Lago Grey. Weldra bereiken we het eerste uitkijkpunt op het meer, de ijsschotsen en de Grey Gletsjer in de verte. Zeven kilometer verder ligt een tweede uitzichtpunt, veel dichter bij de gletsjer. Met de liefhebbers wandelen we verder langs het meer. Marion loopt met de andere groepsgenoten terug naar het hostel. Ik ga de uitdaging van de langere route aan. Terwijl we langs het meer lopen, scheert boven ons een condor voorbij. Vaak vliegen deze enorme grote vogels hoog tegen de bergen, maar nu is de enorme spanwijdte goed te zien. Pedro leidt ons naar een soort strandje langs de route met kiezelstenen. Aan de rand van het meer en uit de wind eten we ons lunchpakket op. Ondertussen zien we de ijsschotsen voor onze neus voorbij drijven. Het is hiervandaan nog driekwartier lopen naar het uitkijkpunt.

Chili - De Grey Gletsjer is één van de grotere gletsjers van Chili

Ik ben inmiddels behoorlijk benieuwd geworden naar het uitzicht. Ik word niet teleurgesteld, als we om de laatste hoek komen en uitzicht hebben op de gletsjer. We staan nog altijd drie kilometer van de gletsjer af, maar de ijswand van zo'n twintig meter hoogte is goed te zien. Prachtig! Pedro laat ons oude ansichtkaarten zien van eind jaren tachtig. Toen kwam de gletsjer nog tot aan het uitzichtpunt waar wij nu staan. Onvoorstelbaar! Het is inmiddels vier uur 's middags als we de terugtocht starten. Het eerste bord dat we tegenkomen geeft aan dat het nog vijf uur lopen is. Dat geldt hopelijk niet voor ons. In een flinke pas starten we de terugtocht. Ik bemerk dat mijn schoenzolen water door laten als ik door de plassen loop. Mijn rechterzool blijkt gescheurd te zijn. Iets voorzichtiger loop ik terug. We lopen in groepjes, zodat iedereen zijn eigen tempo kan lopen, maar als we weer in de buurt van de hostel komen, lopen we weer bij elkaar. Om half acht stappen we de deur van het hostel binnen. We hebben vandaag achtenhalf uur gewandeld. Na een biertje en een warme douche eten we in een soort mensa. Met een dienblad lopen we langs een buffet, waar het eten uitgeserveerd wordt. We overnachten in een zes-persoonskamer met drie stapelbedden. Met wat kunst en vliegwerk lukt het om de kleding te drogen te hangen. Nog voordat het licht uit is, ben ik al in slaap gevallen.