Noorwegen > Rijden boven de poolcirkel

's Nachts is het warm op de kamer. Het zonnetje schijnt op de ramen. Om half drie besluiten we het raam open te zetten. Hopelijk zijn er geen muggen. Buiten lijkt het wel ochtend. We draaien ons nog even om. Opnieuw pakken we alle spullen in voor een lange tocht zuidwaarts. Dit keer start Brutus probleemloos. Bij het uitrijden van Hammerfest realiseren we ons dat het zondag is.

Noorwegen - Een groepje rendieren verzamelt op het asfalt

Op zondag zijn de winkels dicht. Gisteren dachten we er nog aan om inkopen te doen in de supermarkt, maar hadden er door al het gedoe bij de garage geen zin in. Ook kun je vlees beter zo laat mogelijk aanschaffen. Als we onderweg geen open winkel aantreffen moeten we het doen met het proviand dat we bij ons hebben. Met wat creativiteit is hier wel een maaltijd van te maken. We hebben besloten om Tromsø over te slaan. We rijden in één keer door richting Narvik. We willen ongeveer 100 kilometer voor deze stad overnachten. Hierdoor is de route morgen korter en kunnen we langer genieten van het schiereiland Lofoten. De eerste vijftig kilometer rijden we terug naar de doorgaande weg E6. Doordat het zondagochtend is, rijdt er praktisch geen verkeer. Zelfs als we de bussen dubbel tellen, komen we op het eerste gedeelte meer elanden en rendieren tegen op de weg dan tegenliggers. Ook op de E6 is het nog niet druk. Verschillende Noren zijn vroeg op pad om te gaan vissen in één van de snelstromende beekjes. Het is hier ideaal weer voor. Het landschap is onbeschrijfelijk mooi. We rijden langs fjorden met bergen op de achtergrond met sneeuwresten. Langzaam neemt ook de begroeiing weer toe. Naaldbomen en loofbomen. De weg lijkt soms wel tegen de berg aangeplakt te liggen. Als de helling te steil wordt is er een tunnel aangelegd. Soms kilometers langs naar de andere zijde van de berg. Op verschillende plaatsen is men bezig om nieuwe tunnels te graven, waardoor de doorgaande weg beter berijdbaar wordt.

Noorwegen - Het knusse trekkershutje voor de overnachting

Halverwege de route in Storslett stoppen we voor een lunch. In een restaurant, dat gelukkig open is, bestellen we een broodje en koffie. Ook het vervolg van de route is schitterend. De wegen zijn vol bochten. Tegenliggers waarschuwen voor gevaar. Meestal betekent seinen dat er dieren op de weg lopen. Vandaag is het een ongeluk. Een vrachtwagen is van het taluud gereden en ligt op zijn kant. De ambulance staat er bij. Ongemerkt rijden we toch iets voorzichtiger verder. We vinden het dan ook prima als de navigatie aan het einde van de middag aangeeft dat we er zijn. We rijden de straat in, maar kunnen het adres niet vinden. Wanneer we Google maps raadplegen blijkt dat we nog 21 minuten verwijderd zijn van onze bestemming. We staan nu in de Nordivegen en we moeten in de Nordiveien zijn. Alleen kent de Garmin-navigatie de veien variant niet. Even later arriveren we opnieuw bij de bestemming. Dit keer de juiste locatie. De eigenaar komt aangelopen. Hij wijst het toilet en douche aan en ons trekkershutje. Van alle trekkershutjes tot nu toe is dit de meest comfortabele. Met de ingrediënten die we vanuit Nederland bij ons hebben, bereiden we eten.