Italië > De galerijen van Bologna

Ik heb vannacht prima geslapen en word wakker in een landje waar ik nog niet eerder geslapen heb. Op de begane grond van het hotel staat een prima ontbijtbuffet klaar. Het is wel weer lekker om weer kaas en vleeswaren te hebben. De afgelopen dagen was het ontbijt met vooral zoetigheden. We hoeven pas om elf uur uit te checken, dus we hebben nog tijd om het Palazzo Pubblico te bezichtigen. De toegang tot het stadhuis zit ook in het combinatieticket dat we gisteren gekocht hebben. Bij het stadhuis blijkt dat we te vroeg zijn. Het stadhuis gaat pas om half tien open. We wandelen naar het uitkijkpunt, waar de gondel vertrekt. Om half tien melden we ons weer bij het stadhuis. De toegang blijkt vandaag gratis te zijn. Het is de dag van de Unesco. De kassière kijkt er zelf ook van op. Is de toegang gratis vandaag?, vraagt ze aan haar collega’s. Het huidige stadhuis is 1884 gebouwd als vervanging van een eerder gebouw uit de viertiende eeuw. Het stadhuis is ook de vergaderplaats van het parlement van San Marino. Omdat wij de eerste bezoekers van de dag zijn, wordt speciaal voor ons de video aangezet. De video toont de geschiedenis van San Marino en de bouw van het stadhuis. Op de bovenste verdieping is de raadzaal. De raadzaal biedt plaats aan zestig parlementssleden. Relatief veel voor de 30.000 inwoners van het land. De raadzaal is fraai versierd. Na het bezoek, halen we de bagage op en checken uit bij het hotel.

Italië - San Marino telt 60 parlementsleden

Bij het parkeerterrein gebruiken we de speciale uitrij-kaart. Via het hotel hebben we voor vier euro een uitrijdkaart gekocht. Om deze te gebruiken moeten we bij het uitrijden op de info knop drukken en de kaart voor de camera laten zien. De boom gaat open. We rijden de berg van San Marino af via haarspeldbochten. Onder aan de berg rijden we Italië weer in. Vandaag gaan we naar Bologna. We rijden via de kustroute. We mijden hiermee de tolweg. Onderweg kopen we bij een kleine winkeltje wat brood, kaas en frisdrank. Bij het Lido di Spina meer hebben we gepland om te lunchen. Dit blijkt leuker bedacht dan het in werkelijkheid is. Terwijl we langs het meer rijden, zien we geen mogelijkheden om te parkeren. Alle toegangen tot het meer zijn privé bezit. Pas in het plaatsje Comacchio kunnen we de auto parkeren op een groot parkeerterrein. Vanaf de dijk zien we het meer liggen, maar hier is geen schaduw plekje. We zetten de stoeltjes neer onder een boom op de parkeerplaats en eten onze lunch. Iets minder idyllisch dan bedacht. Na de lunch zetten we koers naar Bologna. Onze overnachting voor vandaag ligt binnen de ZTL zone, de zone voor vergunninghouders. We hebben nadrukkelijk instructies gekregen hoe we naar het overnachtingsadres moeten rijden.

Italië - Bologna telt zo'n veertig kilometer aan overdekte galerijen

Wanneer we hiervan afwijken riskeren we een boete. We volgen de aanwijzingen nauwgezet en komen bij het Ospitalità San Tommaso D'Aquino. We kunnen de auto parkeren op het privé parkeerterrein. Het slapen in het klooster van de San Domenico basiliek. De kamer op de tweede verdieping is er niet minder om. Prima kamer. We hebben een paar uur om de stad te verkennen. De receptionist heeft op de plattegrond enkele highlights aangegeven. We moeten natuurlijk beginnen bij de naastgelegen Domenico basiliek. De kerk is verbonden aan het klooster waar we slapen. Wij kunnen niet, zoals de geestelijken, binnendoor naar de kerk. Om de kerk te bereiken moeten we om het huizenblok heenlopen. Officieel gaat de kerk pas om half vier open voor toeristisch bezoek. Het is net drie uur geweest. We besluiten naar binnen te gaan. Hierin zijn we niet alleen. Ook deze kerk is weer overweldigend. Het is naderhand lastig om alle indrukken van de prachtige kerken tijdens deze reis uit elkaar te houden. De schrijn van de patroonheilige Dominicus Guzman, stichter van de orde van de Dominicanen, staat in een kapel. Ook de er tegenover gelegen rozenkranskapel is schitterend. Weer buiten de kerk slaan we rechtsaf. We lopen onder de galerijen door. Deze zogenaamde portici zijn beroemd in het straatbeeld van Bologna.

Italië - De anatomische zaal van de universiteit dateert uit 1636

De overdekte stoepen bieden schaduw op warme dagen. In totaal is er ruim veertig kilometer galerij langs de straten. Het geeft het straatbeeld meer allure. We komen uit bij het Piazza Galvani plein. Hier staat ook de Sint Petroniusbasiliek. Terwijl we naar de voorzijde van de basiliek lopen, zien we een poortje. We lopen er in. Het blijkt de universiteit bibliotheek te zijn. De gangen en de muren zijn rijkelijke gedecoreerd met fresco’s en beeldhouwwerken. We lopen door naar de eerste verdieping. Hier kunnen we, met een toegangskaartje, de oude anatomische zaal bekijken en de oude collegezaal. Beide een juweeltje. De anatomische zaal dateert uit 1636, maar is tijdens de tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. Gelukkig is de zaal in oorspronkelijke staat hersteld. Wanneer we de Sint Petroniusbasiliek binnen lopen, valt de enorme omvang op. Deze kerk kan zich meten met de Dom van Florence. De bouw van de gotische kerk startte in 1390. Oorspronkelijk was het plan om een grotere kerk te bouwen dan de Sint Pieter in Rome. De toenmalige Paus stak hier een stokje voor en de bouw werd stilgelegd. Dit is nog steeds terug te zien in de niet afgemaakte façade van de basiliek. Op het plein voor de kerk staan stoelen opgesteld en staat een groot scherm. Hier worden ‘s avonds films vertoond. Via het stadhuis komen we bij de Cattedrale di San Pietro. Deze moesten we ook zeker bezoeken, heeft de receptionist van het hotel eerder aangegeven.

Italië - Door een klein luikje is nog net het drooggevallen kanaal te bekijken

De wat kleinere kerk is in barok stijl opgetrokken. Hoewel totaal anders dan de vorige twee kerken, ook weer erg mooi. In de smalle straatjes achter de kerk, ligt een doorkijkje naar een kanaaltje. Vroeger liepen watertjes tussen de huizen door en soms er ook onderdoor. De meeste kanaaltjes zijn tegenwoordig gedempt. Dit kanaal is alleen te zien door een klein raampje. Gelukkig staan er andere toeristen, anders hadden we het misschien gemist. Door een venstertje van vijftig bij vijftig centimeter zien we een bijna drooggevallen water. Ook hier is watertekort door de hitte. We eindigen de route door de stad bij de twee scheve torens van Bolonga. Al sinds de Middeleeuwen bepalen de hoge stenen torens het beeld van de stad. De 97 meter hoge Asinelli toren en de 47 meter hoge Garisenda toren hellen gevaarlijk naar elkaar toe. Vroeger golden de torens als statensymbool van rijke families. Hoe hoger, hoe rijker. Door de instabiele ondergrond zijn de torens al in de 12de verzakt. Aan de voet van de torens bestellen we iets te drinken. Ondertussen kijken we naar de mensen die voorbij lopen en de straatartiesten die iets hopen te verdienen. ‘s Avonds eten we in een zijstraat bij de kathedraal. Tijdens het eten steekt een wind op. Servetten waaien op van de tafeltjes. Ook vallen er druppels. Snel worden de tafeltjes onder de partico gezet. Wij waren al klaar met eten, maar drinken ons wijntje nog op onder de galerij. Bij het terug wandelen naar de overnachting maken we dankbaar gebruik van de aanwezige galerijen in de stad. Alleen op het laatste stukje van de route regenen we nat.

Italië - In een klein staatje ligt een gezellig terrasje