Schotland > De Royal Mile van Edinburgh

IK ga een weekendje met zes vrienden naar de Schotse hoofdstad. We zouden eigenlijk al twee jaar geleden gaan, maar corona weerhield dit. De corona maatregelen zijn ingetrokken, maar de nationale luchthaven Schiphol heeft het nog steeds lastig na corona. Door personeelsgebrek kunnen zij de stroom vakantiegangers nauwelijks aan. In de afgelopen dagen waren er lange rijen. Vaak begon de rij al buiten de vertrekhal. Ruim op tijd gaan we daarom naar station Sassenheim. Een kwartiertje later stappen we uit op Schiphol Plaza. Hier valt de drukte nog mee. We hebben voor het weekendje allemaal alleen handbagage meegenomen. Hierdoor kunnen we direct door naar de security. Het is niet direct duidelijk waar de rij precies begint. De signalering blijkt niet te kloppen. Schiphol medewerkers wijzen de weg. We sluiten al in de vertrekhal aan in de rij. De security is één verdieping hoger. Langzaam schuift de menigte naar voren tussen de koordjes. Iedereen kijkt er wat gelaten bij. Een enkeling probeert naar voren te dringen vanwege een naderende boardingstijd. De meeste mensen hebben rekening gehouden met de vertraging en zijn ruim op tijd aangesloten. Na een uur in de wachtrij gestaan te hebben, komen wij zonder verdere problemen langs de bagagecontrole en de douane. We zijn ruim op tijd en hebben nog voldoende tijd om iets te eten en te drinken. Wanneer we bij gate H4 aankomen, is het toestel van Easyjet nog niet gearriveerd. Enkele minuten later komt het vliegtuig aan. De passagiers moeten nog uitstappen. Het uit- en inladen kost hooguit een half uurtje. Met twintig minuten vertraging stijgt vlucht EZY6922 om half twee op richting Schotland. Onderweg luister ik mee met tips die een Schot achter mij deelt met zijn buren. Hij raadt vooral the Old Town van Edinburgh aan. Tegen twee uur lokale tijd land ik in Edinburgh. Hier staan geen rijen voor de douane. Vrij soepel passeren we de douane. Tussen de luchthaven en de stad Edinburgh loopt een tramverbinding. We kopen een retour ticket en stappen in de gereedstaande tram. In een half uurtje arriveren we bij de halte West End in het centrum van Edinburgh. Hiervandaan is het nog enkele straten naar ons appartement.

Schotland - Het eerste biertje in Edinburgh

Wanneer we voor de deur staan, zien we alleen maar kastjes met codes. Hebben we een code ontvangen? We bellen de verhuurder. Terwijl we op instructies wachten, bestellen we aan de overzijde in de Subway een broodje. Met de ontvangen code kunnen we het appartement betreden. Vier slaapkamers, een woonkamer en enkele badkamers. Het ziet er goed uit en midden in de stad gelegen. We gaan naar het historische centrum. Vanaf het appartement kunnen we het Edinburgh Castle al zien liggen. Om er ook te komen moeten we een brede straat oversteken. Gelukkig zijn hier verkeerslichten. Bij het volgende rustigere kruispunt staan die ook, maar iedereen loopt door. Het is goed uitkijken omdat het verkeer links rijdt. Veilig komen we bij de Grassmarket. Hier zijn volop terrasjes. Vanaf het terras hebben wij in de laatste zonnestralen zicht op het kasteel van Edinburgh. Wij lopen de Victoria Street in. Na de Royal Mile, de bekendste straat van de stad. Langs de schuin omhoog lopende straat zijn huizen gebouwd over twee verdiepingen. We stappen de Finnegan’s Wake pub binnen voor een biertje. In deze Irish pub proosten we op het begin van een leuk weekend. De Royal Mile is een brede straat tussen het Edinburgh Castle aan de ene zijde en het Palace of Holyroodhouse aan de andere kant. Het kasteel en de Royal Mile liggen op een natuurlijke rotspunt. Hierdoor was de omgeving vroeger goed te verdedigen. Aan weerszijden van de Royal Mile staan oude historische gebouwen. Kleine steegjes leiden naar de achterliggende huizen.

Schotland - Het laatste biertje in de Finnegan’s wake pub.

We lopen het steegje van de the advocate close in. In dit steegje zit the Devil’s Advocate pub. Een pub met honderden soorten whisky. Achter de bar staan 300 whisky flessen uitgestald. We volgen de Mile nog een stukje verder en slaan af naar het restaurant Mother India. Hier hebben we gereserveerd voor vanavond. De menu kaart heeft verschillende kleinere Indiase gerechten. We kiezen er ieder twee. Aan het einde van de avond keren we terug naar de Finnegan’s wake pub. De beveiliger bij de ingang wil ons eerst niet toelaten. Onze groep is te groot en het is binnen te vol. Na wat aandringen laat hij ons toch toe. De live muziek begint net.