Home > Cuba > Rondreis Cuba > Reisverslag dag 3
12 t/m 27 mei 2005 (16 dagen)
Na het ontbijt - een beetje karig in vergelijking met gisteren - vertrekken we met de hele reisgroep voor een fietstocht door Havana. We lopen allereerst naar de fietsverhuur bij de Prado.
Bij de fietsverhuurder valt het nog niet mee 19 fietsen rijklaar te maken. Na enig wachten is er uiteindelijk voor iedereen een fiets beschikbaar. Met wat extra lucht in de banden en wat gesleutel aan de zadels kunnen we op weg. We rijden allereerst in de richting van de Malecón. De boulevard langs de kust. Op de brede boulevard kunnen de auto's ons eenvoudig passeren. Abel laat ons onderweg het vijf sterren hotel zien voor de voorstelling voor vanavond. Het hotel ligt in de wijk Vedado. Aan de boulevard, even verderop passeren we de Amerikaanse sectie. De grote karikatuur van George Bush op het wegdek is inmiddels al behoorlijk versleten. Terwijl we verder fietsten komen we in de wijk Miramar, de rijkere en rustigere wijk van Havana. Dit geeft een leuk ander beeld van het echte leven van de Cubanen in de stad. In dit gedeelte van Havana komen nauwelijks toeristen. We passeren de Avenue, Avenida 5. Vroeger was dit een vooraanstaande rijke wijk. Tegenwoordig zijn hier voornamelijk ambassades en bedrijven gehuisvest. We passeren een rivier via een stalen brug. De auto's gebruiken hier de tunnel, maar deze is niet toegankelijk voor fietsers. Bij een café bij het kerkhof Cementerio de Colón stallen we onze stalen rossen om wat te drinken. We plaatsen alle fietsen heel dicht tegen elkaar en Abel houdt bij de fietsen de wacht. Een goede fiets is gewild in Cuba en het risico op diefstal is groot. Het nabijgelegen kerkhof is een van de grootste kerkhoven van Latijns Amerika. Het immense Cementerio de Colón herbergt 800.000 graven en meer dan 10.000 graftombes. Het kerkhof is zo groot dat we op de fiets door de straten van het kerkhof rijden.
Ook taxi's en bussen rijden over het terrein. Dit lijkt in eerste instantie vreemd, maar gezien de afmeting van het kerkhof erg handig. Vanaf het kerkhof rijden we weer richting het centrum van de stad, richting het plein van de revolutie (Plaza de la Revolución). Midden op het plein staat een stervormige obelisk, het monument Memorial van José Marti. Op het ministerie van Binnenlandse zaken is de bekende grote afbeelding van Ché Guevara te vinden. Abel wil dwars over het plein fietsen, maar dit wordt niet toegestaan door de agenten. Bij de parkeerplaats let hij weer op de fietsen en kunnen wij foto's maken. Via enkele heuvelachtige straten rijden we richting de universiteit. Doordat niet iedereen even snel de heuvels op kan fietsen, raken we een gedeelte van de groep kwijt. Gelukkig zijn ze weer snel opgespoord. In een licht dalende route rijden we terug naar het centrum en parkeren onze fietsen bij het Parque Central bij het Capitolio Nacional. Het Capitolio is een kopie van het Capitool in Washington DC. Rond één uur leveren we bij de fietsverhuurder de fietsen weer in. Het is tijd voor de lunch en Abel weet een leuk restaurant. We lopen door Havana met hem mee en onderweg passeren we diverse leuke restaurantjes (maar waarschijnlijk zonder commissie voor hem). Hij blijkt naar het restaurant van de eerste avond te lopen. Dit vinden wij niet zo'n goed idee. Daarop verandert hij het voorstel in een leuk restaurant met binnenplaats, waar ze sandwiches hebben en pizza. Natuurlijk ontbreekt het optreden van een band hier niet.
De zangeres - een Big Mama - heeft zoveel volume dat zij zonder versterking de band overtreft. Zij loopt tussen de tafels op de binnenplaats door en nodigt gasten uit om met haar te dansen. Ik mag uitgerekend de spits afbijten… Na de lunch lopen we over de souvenirmarkt en laten ons op het Plaza de Armas (het boekenmarktplein) op een terras zakken en gaan voor de cocktail Mojito. Tot half zes, en enkele rondjes verder, blijven we op het terras zitten. Daarna lopen we terug naar het hotel (en een gedeelte van de groep gaat met de taxi). 's Avonds gaan we met een aantal reisgenoten naar het optreden van de Buena Vista Social Club. Vooraf gaan we op aanraden van Anusca en Remko Arabisch eten. We nemen hiervoor de taxi. De taxi's stopt niet voor het bedoelde restaurant, maar bij een ander Arabisch restaurant op de Prado. De prijzen lijken in eerste instantie extreem hoog, maar de prijslijst blijkt in Cubaanse Peso. De gemiddelde maaltijd kost nu nog geen twee euro. De bestelling verloopt minder vlekkeloos. In plaats van de bestelde biefstuk, krijgen sommigen kip cordon-blue (ook lekker!) en er is er één maaltijd te weinig. Gezien de beperkte tijd, delen we de twee kippen over drie borden en zo komt het weer goed. Uiteindelijk eten en drinken we voor nog geen vier peso per persoon.
Met de taxi rijden we naar het hotel National de Cuba aan de andere kant van de stad en in de wijk Vedado. Met de Lada worden we even later voor het luxe vijf sterren hotel afgezet. Binnen worden we naar de zaal - of liever gezegd een tent - verwezen voor het optreden van de Buena Vista Social Club. De zaal is gevuld met tafeltjes met ieder twee stoelen erachter. Voor in de zaal kan ook gedineerd worden. Het programma is wel leuk, maar ook weer niet echt bijzonder. Het echte swingende aan de Salsa ontbreekt enigszins. De Cuba Libres (4 peso per stuk) smaken prima en naarmate we er meer drinken, wordt het ook steeds leuker. Achterin de zaal is beperkt ruimte om wat te dansen. Even over elven is het optreden afgelopen afgelopen. Voor de deur nemen we een Coco-taxi (een rijdend eitje) naar het hotel. Met twee Coco-taxi's en één Lada-taxi racen de chauffeurs over de Malecón terug naar het hotel. In het hotel nemen we nog een afzakkertje in de bar. Hier wordt ook volop Salsa gedanst. Al snel dansen we met de Cubaanse aanwezigen en krijgen we les in de Salsa. Om half één gaan we naar bed.