Uganda > Oog in oog met de gorilla's

Al voordat de wekker af loopt schrik ik wakker. Alle lampen branden volop. Voor het ontbijt is het aggregaat weer aangezet. Gisteren ben ik vergeten de lichtschakelaars weer uit te zetten. Snel doe ik de lichten uit zodat mijn kamergenoot door kan slapen. Het is kwart over vijf. Met mijn zaklantaarn pak ik mijn spullen bij elkaar. In het donker loop ik de steile helling naar boven. In het schijnsel van mijn hoofdlampje heb ik enkele meters zicht.

Uganda - Op weg naar de gorilla's in Bwindi

Ik kan niet zien hoe ver het nog lopen is. Als iedereen boven is, rijd ik met één busje de donkere hobbelige weg af de heuvels in op weg naar het gorilla avontuur. Een rit van ruim anderhalf uur. Langzaam wordt het buiten licht. Ook komt het dagelijkse leven langzaam op gang. Als ik bij het reservaat aankom, wordt nauwkeurig mijn permit en mijn paspoort gecontroleerd. Ik krijg een uitgebreide - doch wat langdradige - briefing over de omgang met de gorilla's. Net als de ranger vertelt dat je niet met een verkoudheid deel mag nemen, krijgt één van de bezoekers een niesbui. 'Stof!', roept ze snel als iedereen in de lach schiet.

Uganda - Imposante Gorilla's in Bwindi National Park

Godfried zal mij vandaag begeleiden naar de Shongi gorilla's. Met mijn reisgroep, vorm ik zelf al een groep van acht personen. Allemaal hebben we een lokale drager voor de rugzak en begeleiding op lastige stukken. Ten slotte loopt achteraan een bewapende militair. Met achttien mensen lopen we achter elkaar de bossen in. Twee rangers zijn mij dan al vooruitgegaan. Zij speuren naar de gorilla's en staan in contact met Godfried als ze de gorilla's gevonden hebben. De basis voor de zoektocht vormt de locatie waar de gorilla's gisteren gespot zijn. Gisteren is de gorillafamilie gezien op iets meer dan een uur lopen. Normaliter verplaatsen gorilla families zich nog geen kilometer per dag. Alleen als ze aangevallen worden door andere families of als het eten op raakt kunnen ze veel verder trekken. Er kan ook geen garantie gegeven worden dat ik de gorilla's te zien krijg. Het is een geruststelling als Godfried zegt dat het dit jaar nog niet voorgekomen is, dat ze de Shongi familie niet hebben kunnen vinden.

Uganda - De indrukwekkende dominante Silverback Gorilla staat rechtop

Het pad is goed te belopen. Op sommige modderige stukjes helpt Ashrem, mijn drager, mij door zijn hand uit te steken. Ik schat hem rond de 18 jaar en met deze klusjes verdient hij geld bij voor zijn studie. ik volg een olifantenpad. Op het pad staan diepe modderige afdrukken van olifantenpoten. Bergolifanten zijn kleiner dan gewone olifanten maar ook een stuk agressiever. De rangers zitten duidelijk niet op te wachten om een olifant tegen te komen. Na een uurtje sla ik linksaf de begroeiing in. Er is een pad gehakt door de struiken. De geadviseerde lange broek en lange mouwen komen hier goed van pas. Sommige takken hebben scherpe doorns. Eigenlijk wordt ook geadviseerd handschoenen te dragen tegen de doorns, maar hier heeft voor de reis nooit iemand melding van gemaakt. Dit zou wel een tip voor Sawadee zijn om dit te vermelden. Ik passeer de plek waar de gorilla's gisteren gespot zijn. Ik voel de spanning toe nemen. Godfried meldt dat de ranger die vooruit lopen de beesten gespot hebben. Mijn spanning neemt verder toe. Ik beklim een steile helling. De begroeiing op de grond is glad geworden door de lopers voor mij. Plotseling houdt Ashrem mij stil. Kijk Ronald, daar zit een gorilla in de boom. Ik heb één uur en driekwartier gelopen. Ik laat mijn tas, wandelstok en andere spullen bij Ashrem. Met alleen mijn fotocamera volg ik Godfried verder naar de gorilla's. Al enkele stappen verder zie ik de silverback gorilla voor me in de struiken zitten. Alle inspanning is direct vergeten voor dit geweldige moment. De silverback is het dominante mannetje en de leider van de groep. Als hij op zijn achterpoten gaat staan zie ik de ruim 200 kilo spier op nog geen vijf meter van me af. Wat een bijzondere ervaring. In de boom klimt een kleintje naar beneden. Overal om me heen zie ik bomen bewegen. Wat geweldig dat deze beesten mij gedogen in hun leefgebied. Al etende trekken ze langzaam verder. Ik volg hen op enkele meters afstand. Soms kapt een ranger wat bladeren als deze het uitzicht belemmeren. Ik maak enkele foto's maar laat al snel mijn camera voor wat het is om gewoon van het moment te genieten.

Uganda - Een van de gorilla's van de Shongi familie

Naarmate de gorilla's verder trekken, wordt het volgen lastiger. De rangers maken een pad vrij op de steile berghelling. Soms glijd ik een stukje naar beneden op de gladde begroeiing. Het is lastig te zien wat de ondergrond is waar ik op stap. Onder en boven mij trekken de gorilla's tussen de bomen door. Zij verplaatsen zich veel makkelijker op de helling. In totaal mag ik één uur bij de troep zijn. Godfried geeft mij ruim een kwartier bonus omdat ik zo'n moeilijke tocht over de helling heb gehad. Uiteindelijk tref ik de gorilla's onder aan de heuvel. De groep gorilla's is aan het eten, onder toeziend oog van het silverback mannetje. Een geweldige afsluiting. Tijdens de lunch op de terugweg bespreek ik alle ervaringen. Bij het startpunt neem ik afscheid van Ashrem. Godfried overhandigt mij het gorillacertificaat. Hij vraagt mij dit thuis op een herkenbare plek op te hangen, zodat iedereen enthousiast wordt om de gorilla's te bezoeken. Als ik terugrijd, is het veel levendiger rond de heuvelachtige weg. Kinderen zingen mij enthousiast toe. Jammer voor hen dat hier maar één groep per dag passeert. ik beloon hen met een koekje uit de grote box in de bus. Als ik het lake Matunda weer nader stop ik even op een uitkijkpunt. Hiervandaan kan ik precies de Nkoringo safari Lodge zien liggen. Terug bij de lodge willen de andere reisgenoten en de personeelsleden direct al mijn verhalen horen. Op het terras wissel ik de ervaringen uit.