Uganda > Zeldzame Shoebill

Uganda - Met de kano door de wetlands van het Victoria Lake

Na amper vier uur slaap loopt mijn wekker weer af. Het opstaan valt dan ook niet mee. Bij het ontbijt blijkt één fotocamera niet meegekomen te zijn uit de discotheek. Camera's mochten gisteren niet naar binnen. Edwin nam de camera in bewaring en gaf hem af bij de receptie. Bij het verlaten is hij hem vergeten op te halen. Hij biedt zijn verontschuldigen aan en zegt toe dat de camera nagezonden wordt naar Nederland. Hier is weinig vertrouwen in dat dit goed gaat. We rijden naar de discotheek om te kijken of iets te regelen valt. De deur is gesloten maar via een schilder en een securityman komt uiteindelijk iemand met een sleutel. Met de camera rijden we Masaka uit op weg naar Entebbe.

Uganda - Een zeldzamen schoenbekooievaar in de wetlands van het Victoria meer in Uganda

Bij Mabamba gaan we rechtsaf. Kinderen roepen enthousiast 'Mzungu' naar mij. Dit betekent: 'Blanke'. Ik zwaai vrolijk terug. Over een hobbelige weg kom ik bij de wetlands van het Victoria lake. Bij de wetlands van Mabamba stap ik in een grote kano's. De boten kunnen goed manoeuvreren tussen de waterplanten door. De wetlands is het leefgebied van de zeldzame shoebill. Deze grote vogel met zijn prehistorisch uiterlijk kan tot anderhalve meter groot worden. In dit gebied leven nog maar negen exemplaren. Slechts eens in de vijf jaar leggen ze eieren. Hierdoor is de voortplanting beperkt. Haminton, mijn gids op de boot, weet één van de shoebills te spotten.

Uganda - Het plaatsje Kasanje bij Entebbe

Langzaam duwt hij de kano dichterbij. Vanaf zo'n vijftig meter zie ik de shoebill naar vis zoeken. Hij trekt zich weinig van mij aan. De shoebill is geen mooie vogel. Hij staat er zelfs een beetje zielig bij. Het is echter wel bijzonder deze zeldzame vogel zo te kunnen bekijken. Aan het einde van de middag arriveer ik in Entebbe bij dezelfde strandtent als de eerste dag aan het Victoria meer. Op het strand houd ik met mijn reisgenoten een afscheidsdiner. Er hangen dreigende wolken bij het meer. Het blijft nog net droog. Na de maaltijd bedanken we Frank, Jampa en Edwin en geven hun een fooi. Dan is het tijd om van kleding te wisselen en reis ik naar de luchthaven. Om half acht 's avonds arriveer ik op het vliegveld van Entebbe. Ik neem afscheid van de crew en check in. Na drie bagagecontroles, loop ik het vliegtuig in. Rond half twaalf 's avonds stijgt het vliegtuig op richting Amsterdam.