Togo > Past de Djembe of past ie niet?

Tegen middernacht worden we opgehaald bij het hotel. Ik plaats de bagage voor de laatste keer in de bus, inclusief de Djembe. Ben benieuwd of ik hem als handbagage kan inchecken? In een half uurtje rijden we naar de luchthaven, waar we afscheid nemen van de crew. Ze zijn alle vier meegekomen om ons uit te zwaaien. Bij de eerste bagagecontrole vraagt iemand om een formulier voor de Djembe. Die heb ik, maar ook de reisgenoten met een Djembe niet. Het lijkt dat hier geld gevraagd gaat worden. We pakken de Djembees en lopen gewoon door. Dit blijkt een goede keuze. Ik check mijn hoofdbagage in, laat mijn Djembe als handbagage zien en vooralsnog gaat alles prima. Bij de tweede handbagage controle wordt directer om geld gevraagd. “Un Souvenir de l'argent?”. Ik bedank beleeft en pak vriendelijk mijn paspoort weer uit de handen van de douanier. Achter mij probeert hij het nogmaals. Corruptie blijkt een vreemde bedoening.

Togo - Een Somba gezin op hun erf

Na de derde controle is het tijd om te boarden. Als ik het vliegtuig in kom en het bagagerek open, blijkt de Djembe niet te passen. De Djembe is te groot of de bagageruimte te klein. Ik kijk de steward aan en hij stelt voor de Djembe op de achterste rij te leggen. Even later stijgt het vliegtuig op voor een tussenlanding in Cotonou. Het is diep in de nacht. Op Cotonou komen nieuwe mensen in het vliegtuig. Ook de achterste rij wordt gebruikt en de Djembees liggen in de weg. Er wordt gebaard dat ze toch in de bagageruimte moeten. Als dit echt niet kan, kunnen ze bij de keuken in een apart kastje opgeborgen worden. Gelukkig. Ik probeer wat te slapen. Op Casablanca is het wachten op de vervolgvlucht naar Brussel. Ik probeer zo vroeg mogelijk in het vliegtuig te komen en als tweede loop ik de trap op. Ik loop door naar achteren en vraag de steward mij te helpen met het instrument. Het is hetzelfde type vliegtuig en ik wijs hem op het kastje in de keuken. Hij probeert net mijn Djembe in het kastje te krijgen als de hoofdstewardess bezwaar maakt. De Djembees moeten in het ruim. We brengen de instrumenten weer naar de uitgang en op de trap worden ze voorzien van een bagagelabel. Het is mij niet helemaal duidelijk waar ik hem weer terug ga zien. De stewardess verwijst naar de bagageband, maar zegt ook te willen proberen ze te onderscheppen. “Don't worry, don't worry” zegt ze onafgebroken en ziet aan mijn gezicht dat ik dit wel doe. Ik hoop er het beste van en ga zitten. Tijdens de vlucht kan ik nog net een uurtje slaap meepikken. Om kwart voor vijf, bijna met een uur vertraging, komen we aan op de luchthaven van Brussel. Tot mijn grote vreugde staat de Djembe netjes in de slurf te wachten. Ook de bagage ligt vlot op de band. Ik neem afscheid van de medereizigers en loop door naar het station. Met de eerst volgende trein rijd ik naar Brussel Centraal en stap daar met alle bagage over op de Internationale trein naar Amsterdam. Met wat overstappen arriveer ik iets over negenen 's avonds op het station van Voorhout.