Mozambique > Dwalen door de hoofdstad Maputo

Op de luchthaven bestaat grote onduidelijkheid over de bagage. De bagage is doorgelabeld naar Maputo, maar tegen sommige reisgenoten is op Schiphol verteld dat de bagage nog geïdentificeerd moet worden. Hier is eigenlijk geen tijd voor. We zien het wel wat er gebeurd. Het blijkt te regenen in Nairobi. Wie had dat verwacht? Snel lopen we door naar gate 8 en sluiten achter aan in de lange rij. Het is half acht en de vlucht vertrekt over tien minuten. Dat lijkt onmogelijk? Dan blijkt niet iedereen voor Maputo in de rij te staan. Reizigers voor Maputo worden naar voren geroepen. Even later stappen we het vliegtuig in richting Maputo. Ik neem aan dat mijn bagage zonder identificatie ook mee is. Met een lichte vertraging stijgen we op richting Mozambique. Dan pas kom ik er achter dat de tijd in Mozambique één uur verschilt met Nairobi. De vlucht duurt een uurtje langer. De stoel en beenruimte zijn veel prettiger en al snel val ik in slaap. Iets meer dan vier uur later, kwart over elf plaatselijke tijd,stap ik de aankomsthal van Maputo binnen.

Mozambique - Het gebouw van de gemeenteraad aan het onafhankelijkheidsplein in Maputo Mozambique

Ik behoor tot de eerste groep en sta daardoor redelijk vooraan bij de douane. Hierdoor heb ik snel de benodigde stempeltjes in mijn paspoort. De rij achter mij is dan behoorlijk gegroeid. Veel maakt het niet uit, want ik sta even verder op mijn bagage te wachten. Op één band wordt wat bagage gedropt. Plotseling blijkt ook op de tweede bagageband bagage binnen te komen. Als deze band stopt, heb ik mijn bagage nog niet. Zou het wel goed gaan? Gelukkig komt er weer een nieuwe lichting aan op de eerste bagageband. Dit keer ook met onze tassen. Ik loop door de douane en buiten ontmoeten we Bas, onze reisbegeleider voor deze reis. Hij heet ons welkom en wijst ons op de verschillende geldwissel-mogelijkheden. Hij adviseert het geld voor de hele reis om te wisselen in Mozambiqaanse Metical. Later kunnen we dit aan de grens weer verder omwisselen. Ik krijg een flinke stapel biljetten met een elastiekje er om heen. Als ik nog sta te wachten of er meer volgt, krijg ik nog wat biljetten er bij. Ik heb de koers wel bekeken, maar heb nog geen idee van de waarde. Een bonnetje blijft uit. Zou het wel kloppen? Ik begin het geld te tellen. Ik heb 110 briefjes van 200 Metical. Dit klopt met de verwachting. Bij andere reisgenoten verloopt het pinnen ook stroef. Eén pasje blijft hangen en de automaat wordt ter plekke opengemaakt. Het pasje is terug, maar er kan vandaag geen nieuwe transactie meer gedaan worden. Zou er geld afgeschreven zijn? Uiteindelijk heeft iedereen geld en westappen in de bus. In een half uurtje rijden we naar het centrum van Maputo naar ons hotel. Ik kijk onderweg mijn ogen uit. Een hoofdstad met krotwoningen, handel op straat en veel er veel afval in de drooggevallen sloten. In het centrum is een ander beeld. Brede wegen, veel verkeer en diverse winkels. Ons hotel ligt in het centrum van Maputo. Met een trage lift komen we bij onze hotelkamer op de twaalfde verdieping. Rond half drie wandelen we het centrum van Maputo in. Voor de zekerheid zonder waardevolle spullen op zak. We volgen de bezienswaardigheden uit de reisgids. Via het Jardin Tunduru park, langs het Casa de Ferro (stalen huis) en de witte Catedral de Nossa Senhora da Conceição komen we bij het Conselho Municipal (stadhuis). Hier lopen we naar de ingang om binnen te kijken.

Mozambique - Het station in Maputo is ontworpen door Gustaf Eiffel (van de iEffeltoren)

De bewaker bij de deur geeft toestemming om rond te kijken. De hal is prachtig en de glas-en-lood ramen herinneren aan de 17de eeuwse zeilschepen. We vervolgen onze route naar het koloniale fort. Dit fort is ooit door de Hollanders opgericht en later door de Portugezen uitgebreid. Het valt mij op dat iedereen vriendelijk glimlacht als we voorbij lopen. Verkopers proberen hun waar wel aan te prijzen, maar zijn nergens opdringerig. Via de vismarkt - waar ik alleen een foto tegen betaling mag maken - lopen we door naar het station. Het station is ontworpendoor Gustaf Eiffel. We lopen het perron op en daar blijkt een restaurantje te zitten aan het spoor. We bestellen een cola en soep met brood. We genieten er van, terwijl op het andere perron mensen rennen om hun trein nog te halen. Na het eten wandelen we weer richting het hotel. We lopen over de Mercado (markt). Het is hier erg druk, maar ook heel leuk om dit te zien. Net voor de schemer zijn we rond half zes weer in het hotel. Vanuit de hotelkamer zie ik het langzaam donker worden en rustiger op straat. Ik laat mij op bed vallen en val al snel inslaap. Als ik later wakker word, besluit ik niet meer naar de bar te gaan beneden. Ik reorganiseer mij tas en kruip in bed.