Tibet > Beklimming naar de meditatiegrotten

's Nachts heb ik niet mijn nacht gehad. Slecht geslapen en lang getwijfeld of ik wel mee zou gaan met de wandeling vandaag. Uiteindelijk voel ik me 's morgens wel weer goed en besluit mee te gaan met de klim naar het klooster en de meditatiegrotten. We ontbijten weer bij Friendship. De bestellingen voor de lunch van de avond ervoor zijn nogal door elkaar verpakt en het is niet duidelijk wat wat nu precies is.

Tibet - Een monnik met zijn gebedsmolen

Iedereen besluit gewoon enkele gerechten mee te nemen en we delen het wel onderweg. In een open truck rijden we naar het begin van de wandeling. Buiten is het net tien graden en achterin de truck is het dan ook behoorlijk fris. Veel tijd om daar over na te denken hebben we niet (en met trui en regenjas aan tegen de wind), want we moeten ons goed vasthouden over de hobbelige weg. Onderweg nemen we nog twee Tibetaanse vrouwen mee die langs de weg wandelen. Om op te warmen leren we ze het liedje hoofd-schouders-knieën-teen. Na krap een uur arriveren we bij een parkeerterreintje. Hiervandaan start de beklimming naar de grotten. We wandelen langs velden die volop versierd zijn met gebedsvlaggetjes. De gekleurde vlaggetjes zijn over de hele berghelling te zien. Ook passeren we gebedsmolen die aangedreven worden door waterkracht. De route gaat langzaam omhoog en na ongeveer een kwartiertje bereiken we het nonnen-klooster. Binnen zijn de nonnen aan het bidden. Ook dit klooster is volledig gerestaureerd. Vanaf het dak hebben we al een prachtig zicht over de vallei. Vanaf het klooster stijgt de route steiler omhoog. Omdat de snelheid van het klimmen per persoon verschilt valt de groep uiteen. Iedereen klimt op zijn eigen snelheid. De route is goed te belopen, maar soms staan we te twijfelen welke weg we moeten nemen. Passerende monniken wijzen vriendelijk de juiste weg omhoog totdat we bij de huizen aankomen. Bij de Stupa hebben we veel bekijks en mogen we foto's maken van de nonnen. Het terugkijken op de digitale camera leidt tot hilariteit. Al snel moeten we meerdere foto's maken. Als we uiteindelijk doorlopen zien we de kopgroep lopen. Wij lopen naar hen toe en gezamenlijk nemen we de lunch. Iedereen neemt wat van de verschillende gerechten. Na de lunch gaan René en Jozalien nog door voor de top van de berg. De rest keer in eigen tempo terug naar het beginpunt. Bij de huizen worden we gewezen op één van de grotwoningen. We worden binnen uitgenodigd voor een bezichtiging. Het kleine hutje is tegen een grot aangebouwd, waarin een klein kapelletje gemaakt is. Leuk om toch zo'n grotwoning van binnen gezien te hebben. Het dalen gaat veel sneller dan het stijgen.

Tibet - De wandeling naar boven was een stevig klim

Beneden in het restaurant treffen we ook de andere lopers en als de groep weer compleet is, rijden we terug naar Samye. Eigenlijk zouden we pas om vier uur terug gaan, maar aangezien iedereen weer beneden is gaan we een uur eerder. De terugweg is nog heftiger dan de heenweg qua stuiteren. Al is het alleen al omdat ik nu helemaal achterin zit en op de heenweg tegen de cabine. Geregeld kom is centimeters van de bank los en moet me stevig vasthouden. Gelukkig bereiken we veilig en wel het Samye kloostercomplex. Op de binnenplaats neem ik mijn eerste Lhasa biertje. Ik heb het verdiend vind ik zelf. Daarna ga ik naar de Public Showers. Het gerucht ging dat het warm water al op is, en helaas blijkt dit te kloppen. Het valt niet mee lekker te douchen onder de koude straal.'s Avonds eten we in het restaurant in het klooster. Hier ontmoeten we ook de andere Sawadee groep. Na het eten gaat iedereen op tijd naar bed. 's Nachts hoor ik geschuif langs de deur. Als ik de deur open maak voor een nachtelijk toiletbezoek (verdieping hoger op dakterras) ligt een schaap tegen onze deur. Het dier zocht de warmte van de kamers en schrikt overeind. Dat onze kamer op de eerste verdieping is maakt hem waarschijnlijk niet uit. Als ik terug kom van toilet ligt hij één kamerdeur verder te slapen.