Tsjechië > Bier in de feesttent

Op het station worden we niet overvallen door de gebruikelijke hotellokkers. Gelukkig staan er na enige zoeken nog wel twee, dus kunnen we nog een keuze maken. Het jeugdhotel (in een studentenflat) ligt aan de andere kant van de stad en is goed te bereiken met de metro en bus. Maar voordat we op pad gaan, gaan we eerst ontbijten voor het station. Sandra en Monique gaan geld halen. Dit duurt ruim een uur. Wij lezen ondertussen de super-dikke-weekend-Telegraaf. Zodra we weer compleet zijn, vertrekken we naar het hotel.

Tsjechië - Provisorisch werden de schoenen gerepareerd met een rolletje leukoplast

Mijn schoenen, die net geplakt zijn, laten al weer los. Het hotel ligt op de heuvel vlak bij het centrum. Hier douchen we en ik plak de schoenen opnieuw. We wandelen richting het centrum, maar zo ver komen we niet. De hele zool van mijn schoen laat los. Ik probeer dit op te lossen door rondom leukoplast te plakken, tot grote hilariteit van de anderen. Het is wel duidelijk dat ik deze schoenen niet verder kan. Ik heb nieuwe schoenen nodig. We gaan op zoek naar goedkope gympies. Na vier zaken geprobeerd te hebben, besluit ik maar nieuwe sportschoenen te kopen. In de Bata koop ik nieuwe schoenen. De schoenen kosten ƒ100,-. Tot verbazing van de verkoopster, neem ik de oude schoenen ook mee. Hier ga ik mee terug naar Van Haren. De rest van de middag lopen we wat door het centrum en eten bij een echte Tsjechische zaak, namelijk de Mac Donalds. Als we tenslotte voor de deur van de Mac, de dikke milkshake met het rietje naar binnen probeerde te scheppen, komen we op het idee om te gaan trammen. We hebben toch een onbeperkte openbaar vervoer kaart. We zijn van plan om rond het centrum te rijden en via de Joodse wijk terug lopen naar de Karelsbrug. We stappen alleen net iets te laat uit en staan aan de andere kant van de Moldau.

Tsjechië - De Karelsbrug over de Moldau

Wel staan we voor een hoge trap in een park. We klimmen omhoog. Bovenaan staat een wazig kunstobject wat sterk lijkt op een klok met één wijzer. Vanaf dit punt hebben we een fantastisch uitzicht over de stad. Terwijl we daar staan, horen we van achteren muziek. De plannen om de stad te doorkruisen, vervallen. Wij gaan op zoek naar de herkomst van de muziek. Al snel blijkt het afkomstig te zijn van een soort kermis. Het hele terrein is met hekken afgezet en het duurt even voordat we de ingang vinden. Achteraf bleek dat we net de verkeerde kant opgelopen zijn. Het entree bedraagt 10 kronen (ongeveer 70 cent). Dit is inclusief deelname aan een soort loterij. Op een lottoformulier moeten we drie maal zes cijfers aankruisen. De hoofdprijs is een Mercedes. Als we net klaar zijn en het formulier ingeleverd hebben, begint het plotseling te regenen. En niet zo zuinig ook. We vluchten snel een grote feesttent in. Hier zitten hooguit tien mensen, terwijl er gemakkelijk enkele duizenden in zouden passen. We bestellen wat drinken. Buiten giet het nog steeds. We informeren naar de reden van dit feest. Het blijkt een bierfeest te zijn en het duurt twee weken lang. Het is zo rustig, omdat het voor de Tsjechen te duur is. Zodra het weer droog is, verlaten we de tent. We lopen tussen de kermisattracties door. Vier in totaal. We brengen de moed op om het spookhuis in te gaan. Het spookhuis is op een bijzondere manier spannend. Er komt aan het begin één pop tot leven, daarna gebeurt er helemaal niets meer. Wel zien we overal de poppen en geesten staan, omdat het binnen niet echt heel donker is. Rollend van het lachen komen we er weer uit. We proberen tevergeefs bij de kassa uit te leggen dat de stroom niet aan staat. Maar hier komen we niet uit, omdat hij geen woord Engels of Duits spreekt? In de tweede feesttent, met 'n ruimte voor zo'n 2000 mensen is het ook zeer rustig. De 'kleines' bier, blijkt al een halve liter te zijn. Ron en ik wagen ons aan een kleine. Om een beetje stemming in de toko te maken, zetten wij het applaus af en toe in. Ook proberen we mee te zingen met de Hollandse teksten van verschillende folklore nummers. Dit trekt al snel bekijks van de aanwezigen. Een Tsjechische paar aan onze tafel vindt het wel leuk. Ze spreken gebrekkig Duits. Ze gebaren ons dat wij er bij moeten komen zitten. Wij zijn hun vrienden.

Tsjechië - Ach, doe mij nog maar een pulletje ...

Snel wordt er worst en bier besteld. Even later zitten wij tegen een pul met één liter bier per persoon aan te hikken. Om half elf moeten we naar een andere tent voor de trekking van de loterij. Dit betekent wel dat de pul leeg moet. Ook in de andere feesttent staan ze er op om ons een biertje aan te bieden. Hier valt niets tegen in te brengen. Een liter bier kost zo'n ƒ3,- en dat is voor Tsjechische begrippen best veel. Wij vragen om een klein biertje, maar Ron en ik hebben al snel een nieuwe liter pul voor ons staan. Voor de loterij is ons contact wel makkelijk. De trekking is namelijk in het Tsjechisch. Ons Tsjechisch is nou ook weer niet zo best. Het echtpaar vertaalde de nummers. Wij gaven de nummers vervolgens weer door aan een groep Duitsers achter ons. Als ik twee vakjes goed heb, hoop ik opeens niet op een derde. Drie hokjes goed is namelijk al prijs. De prijs is één liter bier en hier heb ik nu wel even genoeg van. Na de loterij lozen we het bier, dat we niet meer op kunnen, in het toilet. Als de feesttent om twaalf uur sluit, nemen we afscheid van onze vrienden. We lopen terug naar het hotel. Ik val direct in slaap.