Home > Georgië > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 26
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
Het is vandaag onafhankelijkheidsdag in Georgië. Voor de 25ste keer wordt gevierd dat Georgië onafhankelijk werd van Rusland. Op de beroemde Roestaveli Avenue zijn allemaal kraampjes en podia opgesteld. Overal is vermaak. We bestellen een broodje bij een van de kraampjes. Net achter de kraampjes liggen het Paliasjvili-Opera gebouw, het Roestaveli-theater en de Academie voor de Wetenschappen. Voor het parlementsgebouw maken meisjes bloemenkransen. Niets herinnert aan de vreedzame demonstratie, die in 1989 door Rusland werd neergeslagen. Ook vluchtte president Severnantze in 2003 uit dit paleis, tijdens de Rozenrevolutie. President Saakasjvili nam zijn stokje toen over. Rond het Freedom plein is het druk.
Hoogwaardigheidsbekleders verwelkomen elkaar en nemen plaats op de ere-tribune. Gelukkig voor ons is de gemiddelde Georgiër niet zo groot. Wij hebben goed zicht. De mensen achter ons zijn minder enthousiast. Om klokslag twaalf uur begint de parade. Een Amerikaanse reporter, die zich naast mij dringt, vertelt in haar verslag dat op het plein naast de Georgische troepen geen Russische, maar Amerikaanse en Britse troepen meelopen. Zij hebben recent meegedaan aan een oefening. Hoewel Rusland dit provocatie genoemd heeft, vindt Georgië dat zij hier vrij in zijn. In de oude binnenstad is een soort vrijmarkt gaande. Op allerlei kleedjes worden prullaria aangeboden. Je zou bijna vergeten dat Tbilisi ook prachtige gebouwen heeft. Omdat we verschillende dingen willen zien, besluiten we op te splitsen en later in de middag elkaar weer te ontmoeten. Ik dwaal heerlijk door de smalle straatjes van de oude stad. De Sioni Kathedraal ligt er midden in. Het houten kruis van de Heilige Nino is een pelgrimsobject.
Ik heb meer moeite om de Armeense Sint George kerk te vinden. Ik ben waarschijnlijk één straat te vroeg ingeslagen. Als ik navraag doe, wordt iedereen er bij betrokken. De café-eigenaar neemt mij mee naar het winkeltje er naast. Gezamenlijk verwijzen ze mij naar de Joodse synagoge. Deze is helaas gesloten en de er naast gelegen Jeruzalem kerk wordt verbouwd. Wel is een kapper open in de Joodse wijk. Ik besluit mijn haar te laten knippen. Het is er warm genoeg voor buiten. In mijn tweede poging vind ik de Armeense kerk wel. Mooi! Ik loop langs de kerk omhoog naar de Narikala-vesting. Onderweg heb ik prachtig uitzicht op Tbilisi. In het fort zijn veel jongeren aanwezig. Zij dagen elkaar uit om een steile trap langs de kantelen te beklimmen. Ook is het druk bij het verderop gelegen Mother of Georgia standbeeld.
Hele families lopen rond dit 20 meter hoge beeld. Met de funiculair kabelbaan laat ik mij weer naar beneden brengen. Aan de andere zijde van de Mtkvari rivier wandel ik via het park, langs het presidentiële paleis naar de Tsminda Sameba Kathedraal. Twee oudere mannen passeren mij en zwaaien naar mij. Ik geef ze een hand. Als ze horen dat ik uit Nederland kom, roepen ze direct 'Sandra, Sandra'. Sandra was de vrouw van de voormalige president Saakasjvili en was Nederlandse. De Tsminda Sameba Kathedraal is de grootste Georgisch Orthodoxe Kathedraal van Georgië. De gouden koepel rijkt 84 meter hoog. In het centrum van de stad is het feest nog steeds gaande. Een dweilorkest trekt over de Roestaveli Avenue. Wat een heerlijke stad is Tbilisi om doorheen te lopen. Ik ben er van overtuigd dat dit ook zo zou zijn als er geen Nationale feestdag was geweest. In de oude wijk tref ik mijn reisgenoten weer. Gezamenlijk drinken we een biertje. 's Avonds na het eten gaan we naar het Roestaveli plein voor het vuurwerk. We hebben begrepen dat het vuurwerk om tien uur zou beginnen. Wij zitten klaar maar verder lijkt niemand op iets te rekenen. Er begint ook niets. Een voorbijganger verwacht dat het pas begint als het concert op het centrale plein afgelopen is. We besluiten hier niet op te wachten en terug te lopen naar het hotel. Wanneer we bijna bij het hotel zijn, horen we vuurwerk. Helaas is het vanaf deze locatie niet te zien.