Reisverslag Indonesië: Sumatra, Java en Bali

6 mei 2015 - 4 juni 2015 (30 dagen)


Indonesië > Het leefgebied van de Batak stammen

Dag 8 - Woensdag 13 mei 2015

Vandaag bezoek ik het schiereiland Samosir. Het leefgebied van de Batak stammen. De Batak kwamen vermoedelijk zo'n drie- tot vierduizend jaar geleden en vestigde zich rond het Tobe meer. Mijn eerste bezichtiging van vandaag is bij Ambarita. Hier werd vroeger recht gesproken door de koning. De zware criminelen werden hier ook op barbaarse wijze ter dood veroordeeld. De uitleg van de gids wordt overstelpt door ruim tweehonderd schoolkinderen die ook een bezoek brengen aan het complex.

Indonesië - Bij Ambarita werd vroeger recht gesproken door de koning

Giechelend kijken ze naar mij en ik naar hen. Ik verwacht dat ik alle toeristen die hier lopen ook tegen ga komen bij de volgende plekken. Het is niet te hopen dat dit ook voor deze grote groep kinderen geldt. Jeffrey rijdt mij verder langs de oevers van het Toba meer naar Simanindo. Onderweg zie ik de traditionele Batak huizen staan. De daken van de huizen lopen aan beide zijden in een punt omhoog. Een soort zadeldak. Tegenwoordig worden veel huizen ook nog in deze stijl gebouwd, alleen wordt het dak nu voorzien van ijzeren golfplaten. Bij Simanindo ligt een open lucht museum waar tweemaal daags een traditionele dans opgevoerd wordt. Het is zonnig vandaag en daarom is het goed om tijdig aanwezig te zijn. Er staan enkele oude rijstschuren vanwaar je de voorstelling vanuit de schaduw kunt bekijken. Ik heb geluk en neem plaats in een van de huisjes. Gelukkig zijn de schoolkinderen niet gearriveerd. De dans wordt uitgevoerd door negen dansers en danseressen. Vanuit één van de traditionele Batak huizen wordt de muziek verzorgd. Met de uitleg die ik bij mijn ticket ontvangen heb, kan ik de verschillende dansen volgen en hun betekenis lezen. Als het bijna afgelopen is, word ik uitgenodigd om ook mee te dansen. Ik krijg een ulos (soort sjaal) omgehangen. Ik volg de dansers en loop in rondjes.

Indonesië - Een traditionele Batak dans bij het open lucht museum van Simanindo

Als ik andere dansers tegen kom roep ik hard 'Horas', een lokale welkomstgroet. De dans wordt afgesloten met een afbeelding van de overleden koning. De pop wordt met touwtjes tot leven gebracht. Dit is tevens het moment om een kleine fooi achter te laten. Het bijbehorende museum stelt niet zoveel voor. In Parbaba bekijk ik een traditioneel dorpje. De Toba Batak huisjes liggen naast elkaar. Het is nauwelijks voor te stellen dat mensen tegenwoordig nog in zulke huizen kunnen en vooral willen wonen. De ingang met een steile trap is uiterst ongemakkelijk. Gelukkig zie ik binnen ook de vooruitgang van televisies. In Buhit bezoek ik een tweede dorpje. Dit dorpje is vooral bekend door de weefgetouwen. Jeffrey verontschuldigt zich dat precies vandaag veel vrouwen naar de weekmarkt zijn. Normaliter zit het dorp vol met weefsters. Toch zijn er nog twee dames aan het werk. Een monnikenwerk. Draad voor draad passen zij het weefgetouw aan om zo hun persoonlijke patroon op de stof te krijgen. Over één doek doet iemand ruim één week. Hoewel ik ontzag heb voor deze arbeid, heb ik geen behoefte om een doek te kopen. Ik laat daarom een fooitje achter voor de dames.

Indonesië - De traditionele Batak huizen worden op het eiland Samosir nog steeds gebruikt

Ik ben nu bijna aan de andere kant van het eiland, waar het schiereiland de vaste wal raakt. Jeffrey rijdt mij weer helemaal terug voorbij het dorpje Tuk Tuk voor het uitkijkpunt over het Tobameer. Terwijl ik terug rijd langs de kustlijn, zie ik steeds meer wolken ontstaan boven het meer. Het lijkt zelfs al te regenen aan de andere kant van het meer. Jeffrey slaat af en draait de Toyota de bergen in. Via een bochtige en zeer slechte weg kom ik hoger en hoger. Vanaf ruim 1.200 meter hoogte, ruim driehonderd meter boven het meer, heb ik uitzicht over het meer. In de diepte zie ik het dorpje Tuk Tuk en de lodge liggen. Ook zie ik de donkere wolken boven het meer. Het is niet meer de vraag of het gaat regenen maar wanneer. Snel ga ik weer naar beneden om in Tomok het graf van King Sidabutar te bezoeken. De toegangsweg naar de tombe is aan weerszijde overstelpt met souvenirshops. Winkeltje aan winkeltje verkoopt men T-shirts en goedkope souvenirs. Ik betwijfel of iedereen hier überhaupt iets verkoopt op een dag. Ik begroet de verkopers vriendelijk en loop door naar het graf. Het gezicht van de koning is in zijn tombe gegraveerd. Met het bezoek aan het koningsgraf komt ook een einde aan mijn excursiedag. Ik rijd terug naar Tuk Tuk. Het programma is flink uitgelopen. Ik zou tussen twee en drie uur weer terug zijn, maar het is inmiddels half vijf. Erg veel trek in een lunch heb ik nu niet meer. Ik bestel een kruimelgebakje uit de German Bakkery en een Bintang bier. 's Avonds eet ik in een plaatselijke pizzeria. De eigenaar is erg blij met mijn komst. Verder zijn er geen gasten. De pizza smaakt prima. Als ik naar toilet moet, moet ik dwars door de woonkamer naar het achtergelegen toilet. Bijzonder!



Toko OenHet interieur van café Toko Oen dateert nog uit de jaren dertig
HagedisEen hagedis bij de tempel
Paleis wachterEen wachter bij het paleis in Ubud
SchoolkinderenSchoolkinderen op het schiereiland Samosir

Reisverslag Indonesië: Sumatra, Java en Bali

Ben jij een wereldreiziger?