Montenegro > Hiken door Durmitor N.P.

Ik hoef vandaag niet lang na te denken over wat ik aan moet trekken. Ik trek dezelfde kleren aan als gisteren. Ik heb niets anders bij me. Zonder mijn bergschoenen en ook zonder regenkleding ga ik op stap. Gašo, de eigenaar van de campsite brengt mij naar het beginpunt.

Montenegro - De wandelroute loopt gestaag omhoog

Paco, een jongen uit de buurt, is vandaag mijn gids. Hij leidt mij door het Durmitor National Park. Durmitor is een uniek natuurgebied met bergtoppen, diepen kloven en uitgestrekte weiden. Het park staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Voordat ik ga wandelen, stopt Gašo even bij een diepe kloof. Gašo legt uit dat de kloof 49 meter diep is. Paco vertaalt het voor mij in het Engels. Ook legt hij uit dat de diepe vallei vroeger ontstaan is door een gletsjer. Ik bewonder de hoge steile rotshellingen aan weerszijde. Het is verbazingwekkend hoe verticaal de rotswand omhoog steekt. Als Gašo niet meer verder kan rijden met zijn auto, begint de tocht. Paco loopt voorop en ik volg hem. De route volgt de beek en gaat geleidelijk omhoog. Ik wandel afwisselende over weiden en door de bossen, maar telkens wordt de vallei omgeven door steile rotspunten. Deze natuur is kenmerkend voor dit natuurpark. Soms gaat mijn route flink steil omhoog.

Montenegro - De rotsen rond de Bobotov Kuk, de hoogste top in het park

De ondergrond is soms nat en daardoor kan het pad glad zijn. Ik mis mijn bergschoenen hier erg. Paco verontschuldigt zich voor de regenval de afgelopen dagen. Dit is niet gebruikelijk in deze periode van het jaar. De route is gemarkeerd met rood witte stippen. Deze stippen zijn aangegeven op de rotsblokken langs het pad. Hierdoor is de route goed te volgen. Naarmate ik hoger kom, neemt de begroeiing af. De vallei wordt opener. Nog altijd zie ik hoge bergpunten om mij heen. Paco wijst mij de Bobotov Kuk berg aan. Met 2.522 meter hoogte, de hoogste top in Durmitor National Perk. Het is een prachtig mooi uitzicht. In de verte zie ik enkele eenvoudige huisjes staan. Deze blijken van de schaapherders te zijn. Het eerste teken van leven sinds ik vertrokken ben vanmorgen. Paco neemt mij mee naar een hutje van zijn tante. Zij nodigt mij uit op haar erf. Direct krijg ik zelfgestookte Rajika aangeboden. Ik probeer enkele slokjes, maar het spul is te sterk. Ik heb de indruk dat ik pure alcohol drink. Ik verontschuldig mij dat ik het niet helemaal op drink. Langs de schaapskudde loop ik het laatste stukje naar Dobri Do. In de verte zie ik al de weg liggen. Net voordat ik de weg bereik ontvang ik een bericht van Vlado per sms. Mijn reistas is vandaag nog niet gearriveerd. Een tegenvaller. Bij het eindpunt staat Gašo mij weer op te wachten.

Montenegro - Een geitenherder biedt ons zelfgestookte alcohol aan

Gezamenlijk rijden we naar Žabljak. Hier stapt Paco uit. Voordat ik afscheid van hem neem, helpt hij mij om enkele T-shirts en ondergoed aan te schaffen in een klein winkeltje. Ook koop ik nog wat spulletjes in de supermarkt. Het blijft een beetje behelpen zo. Daarna bedank ik Paco en brengt Gašo mij terug naar de campzite nabij Šavnik. Het is vandaag de hele dag mooi weer gebleven en ik heb mij regenkleding gelukkig niet gemist. Ik neem plaats op het terras en bestel een bier. Onder het genot van het drankje laat ik de mooie natuur van het Durmitor National Park aan mij voorbij gaan. In de namiddag ga ik even naar mijn huisje. Zodra ik even op mijn bed ga liggen, val ik al snel in slaap. Ik ben duidelijk toe aan een dutje. Voor het eten neem ik een douche en kleed ik mij in mijn nieuwe T-shirt. In plaats van de menu kaart zoals gisteren, geeft de ober vandaag simpelweg aan dat ik kan kiezen tussen vlees of vis. Dit resulteert in een grote schaal slappe frietjes en verschillende soorten vlees er boven op. Een soort mixed grill. Op zich smaakt het prima na een mooie dagje wandelen.