Namibië > Met de bus vast in het zand

Rond zes uur staan we op. Het vroege opstaan begint mij al aardig te wennen, alleen de temperatuur 's morgens nog niet zo. Gelukkig warmen de eerste zonnestralen alles al een beetje op. 's Nachts hebben we geen dieren waar genomen, maar wel de hippo's gehoord op enige afstand. We kunnen vanochtend kiezen voor het programma. Of een nieuwe bush-walk over het eiland of een mokoro-tocht door de Okavango Delta. Wij kiezen voor allebei. Met de mokoro's varen we rond het eiland naar het nabijgelegen eiland. Daar lopen we met de gids een ronde op zoek naar sporen en op zoek naar wild.

Namibië - Een walk safari over de eilanden in de Okavango Delta

Theo heeft geen zin in de (gevaarlijke) kano-tocht. Hij blijft op ons eigen eiland. Met één van de Polers maakt hij een eigen bush walk. Om half acht zitten we al in de boten en worden we naar het eiland geboomd. Ook vandaag weer is de Okavango Delta erg mooi bij zonsopgang. Op het eiland is duidelijk te zien dat er regelmatig olifanten komen. Veel bomen zijn geknakt door het geweld van deze kolossale beesten. Helaas zien we buiten deze sporen en enkele mooie vogels geen echt groot wild op het eiland. Wel zien we Theo aan de overzijde op het andere eiland lopen. Om negen uur zijn we weer terug op ons eigen eiland. Hier staat het ontbijt klaar. Na het ontbijt pakken we alle spullen in en laden alles in de Mokoro's. Even na tienen duwen we af. Wij zitten weer bij Daniël in kano. Hij belooft ons dat we het dit keer droog houden. Omdat Daniël moeite heeft met de boot, wisselen de polers onderling. Lister neemt de zware vracht over in de mokoro. Lister boomt duidelijk anders, waardoor de mokoro veel stabieler door het water glijdt. Daniël ontfermt zich over de lichter lading: Susan en Sander. Terug bij de speedboten wordt de bagage overgeladen door de polers. Vervolgens varen we terug naar het Basiscamp.

Namibië - De bus is vastgelopen in het zand en kon er niet uitgeduwd worden

Op het terras bij de bar eten we ons lunchpakket op. Ondertussen wordt de bagage overgeladen in de Jeep. Alles prima totdat Cheryl aangeeft dat haar gemeld is, dat er nog bagage achtergebleven is. Na controle van de bagage in de Jeep, blijkt de slaapzak van Guust nog niet aanwezig te zijn. Er zou een boot onderweg zijn met de bagage. Na enig wachten blijkt de boot pas om vier uur te komen. Om de nieuwe campsite in Namibië nog op tijd te halen, moeten we nu vertrekken. De slaapzak wordt door de volgende Baobab-groep meegenomen en Guust krijgt de slaapzak van Thomas. Na het oponthoud en zonder slaapzak rijden we terug naar het dorpje Eshta 13. De bus staat er nog zoals we hem achtergelaten hebben. Snel laden we de bagage over. Ik deel wat snoepjes uit aan de plaatselijk jeugd. Zij hebben hier duidelijk ervaring. Het begrip rij werkt niet zo goed. Zij zijn er vooral op uit zoveel mogelijk snoepjes te bemachtigen (en ze lijken allemaal op elkaar). Waarschijnlijk hebben ze allemaal minimaal één snoepje gehad… Met de bus gaan we richting Namibië. Tijd voor een dutje in de bus. Helaas voor Thomas blijken de verkeersborden in Namibië niet altijd even duidelijk te zijn. Net voor de grens rijden we het dorpje in. Dit blijkt achteraf niet de juiste route. We keren om en rijden een stukje terug. Thomas vraagt de weg aan een passeren motoragent. Hij geeft aan dat we nog een klein stukje terug moeten en dan rechtsaf. Het verkeersbord bij deze kruising hebben wij anders geïnterpreteerd. Kort daarna zijn we bij de grens. De inmiddels gebruikelijke papieren invullen bij zowel de Botswaanse als de Namibiaanse grens. De grensformaliteiten leveren geen problemen op. En omdat we ook ons horloge één uur terug kunnen zetten, leveren de formaliteiten geen tijdsverlies op. We rijden de Caprivi strip in. Een smalle strook land van Namibië ten noorden van Botswana. We rijden hier het natuurpark in. Voor doorgaande reizigers is het vrij het park te bezoeken, maar dan mag je de weg niet verlaten. Na een uurtje rijden, passeren we de Ngepi campsite, onze overnachting voor vanavond. We rijden eerst nog even door naar het dorpje voor inkopen.

Namibië - De prachtige zonsondergang in Botswana

Ook kijken we of hier een extra deken aangeschaft kan worden voor Guust. Niet dus. Op de terugweg rijdt de bus vast in het mulle zand bij de wegwerkzaamheden. De duwkracht van ons en de toegestroomde lokale jeugd mag niet baten. De bus graaft zich dieper en dieper in het zand. De ambtenaar van het ministerie van toerisme die toevallig passeert bood zijn hulp aan. Tevergeefs. Hij gaat vervolgens bij de Ngepi campsite hulp halen in de vorm van de 4x4 Jeep. Ondertussen hebben wij een prachtige zonsondergang en vermaken de plaatselijke jeugd met het terugkijken van digitale foto's. Na een half uurtje arriveert de jeep. Helaas blijkt de bus al zo diep vast te zitten dat de staalkabel breekt. De bus blijft in het zand steken. Om de bus lichter te maken, wordt de bagage overgeladen in de jeep. Ook de aanhanger wordt aan de jeep gehangen. De jeep brengt ons eerst naar de campsite. Daarna keert hij terug om de bus los te trekken. Thomas blijft bij de bus wachten. Ondertussen is het al geheel donker geworden. Op de campsite richten we ons kamp in in het donker. Hier hebben we inmiddels al redelijke ervaring mee. Ook beginnen we alvast met het eten. Gelukkig komt Thomas al snel aanrijden met de bus. De Ngepi campsite is een uitgebreide en relatief luxe campsite aan een rivier. De douches zijn voorzien van een rieten muurtje en het zwembad is afgezet in de rivier. 's Avonds hebben we lekker gegeten en biertjes gehaald in de bar van de campsite. Voor het naar bed gaan heb ik heerlijk warm gedoucht onder de sterrenhemel in het licht van een heel klein zaklampje. Lekker warm ben ik in mijn slaapzak gekropen.